Haar inzet en kracht vallen iedereen op. “Mannen die na haar van hetzelfde apparaat gebruik maken, moeten vaak het gewicht naar beneden bijstellen,” vertelt Joep van den Hoek, eigenaar van de sportschool. Marie wil duidelijk sterk blijven: “Aan het lichte heb ik niks,” zegt ze vastberaden. “Alles wat ik nu kan, moet ik zien te houden. Ook al ben ik 90 jaar.”

Joep kijkt met trots naar zijn oudste sporter. “Ik zei altijd dat wie hier 90 wordt, levenslang gratis mag sporten. Ik was benieuwd of iemand dat ooit zou halen, maar onze Marie is de eerste!” Dat aanbod laat Marie zich natuurlijk niet ontgaan. “Daar moet ik gebruik van maken’’, zegt ze lachend.

De seniorengroep waar Marie deel van uitmaakt, ontstond dankzij Jurriaan Dericks, inmiddels 85 jaar. Hij nam in 2010 het initiatief om met leeftijdsgenoten te gaan sporten.

“Je moet lichamelijk goed in vorm zijn, en dat zijn we allemaal. Daar ben ik trots op,” vertelt hij. “Het geeft mij het gevoel dat ik nog met mijn kinderen en kleinkinderen mee kan lopen. Dat ze niet hoeven zeggen: die ouwe moet in de rolstoel.”

Zijn aanpak inspireerde anderen om aan te haken en hierdoor sporten er nu wekelijks ruim honderd leden bij de Ravensteinse sportschool. “In het begin zie je dat ze het spannend vinden,” zegt Joep. “Ze denken: dit is toch iets voor jongeren?"

Maar na een paar weken merken ze al verschil. “Bijvoorbeeld dat het minder pijn doet om een potje zout te pakken of een arm te bewegen. Dat is motiverend, en daardoor houden ze het ook vol."

De groep komt trouw elke week samen om te sporten. Dat is volgens Joep goed voor het lichaam, maar minstens zo belangrijk voor de geest. Er is een hechte band ontstaan: mensen kennen elkaar, moedigen elkaar aan en letten op elkaar.

"Als iemand er dan een keer niet is, dan valt dat op en gaan we na of het goed gaat", vertelt Jurriaan. Na afloop drinken ze graag samen een kop koffie en nemen ze de week door. Zo houden ze niet alleen bij zichzelf, maar ook bij elkaar een oogje in het zeil.