Deze tattoos vertellen over een leven vol avontuur: ‘Niets houdt mij tegen'
De reislust begon in 2005. “Ik was net afgestudeerd en zei tegen mijn ouders: ik ga backpacken in Thailand. Ze vonden het maar niks,” lacht ze. “Maar mijn vader kocht wel een goede rugzak voor me.” Die eerste reis was het begin van alles. “Ik wist meteen: dit is wat ik wil blijven doen. En niets gaat me tegenhouden.”
“Iedereen zegt dat backpacken voorbij is als je kinderen krijgt, maar ik wil het tegendeel bewijzen.”
Reizen werd zo een stap weg uit het dagelijkse leven: “Je kunt beter reflecteren als je uit je eigen omgeving bent, en zo kom je op nieuwe inzichten over jezelf, over elkaar en over de wereld”, vertelt Lizette.
Zelfs kinderen kregen haar niet van haar pad af. “Iedereen zegt: ‘Wacht maar tot je moeder bent’. Maar ik wilde juist laten zien dat je ook dan op pad kunt", zegt ze stellig. "Ik maak van mijn kinderen kleine wereldreizigers."
Alleen Lizette raakte maar niet zwanger, tot groot verdriet. “We gingen een zwaar medisch traject in, waar we jaren later ook weer mee stopten. Ik dacht: áls het al lukt, is er tegen die tijd niets meer van mijn relatie over.” Ze planden een wereldreis voor over vijf jaar, maar niet veel later raakte ze toch op een natuurlijke manier zwanger.
Dat kreeg haar niet van het reispad af: hun zoon Mats maakte al voor zijn eerste verjaardag twaalf reizen en zette, toen hij 15 maanden was, zijn eerste stapjes op een hutje in Sri Lanka. “Dat vergeten we nooit meer”, zegt Lizette. “Met hem in de draagzak zagen we luipaarden en olifanten. Dat moment legden we vast door zijn naam in het Sri Lankees te laten tatoeëren, naar het land waar hij zijn eerste verre reis maakte.”
“Toen we die backpackreis planden, wisten we niet dat we een baby en twee kinderen zouden meenemen.”
Hun tweede zoon Sem ging voor het eerst mee in de camper naar Praag, en zijn naam kwam in het Hebreeuws (na een bezoek aan de Joodse wijk) op haar pols. Maar de tattoo van Job, de jongste, is het bijzonderste verhaal volgens Lizette. “Het was de reis die we vijf jaar geleden planden, toen we dachten dat we geen kinderen konden krijgen. Ik was echt net bevallen van de derde en was zelfs nog met zwangerschapsverlof. Toch dacht ik: we gaan gewoon!”
De wereldreis werd wel iets ingekort: niet de wereld rond maar naar Azië. Drie maanden backpacken met een baby, en twee kindjes van twee en vier jaar. “Toen we begonnen met sparen hiervoor, hadden we nooit durven dromen dat we hier als gezin heen gingen”, vertelt Lizette trots.
De reis eindigde in Maleisië, waar ze de tattoo liet zetten van Jobs naam in het Chinees. Een gezin dat ze daar hadden ontmoet hielp hen checken of het goed geschreven was.
‘Achter het perfecte plaatje schuilt een weg vol verlies, keuzes en liefde’
Wie Lizette online volgt en foto’s ziet van haar gezin in de jungle van Indonesië of in een tentje op een berg in Kirgizië, ziet het avontuur. Maar achter alle reizen schuilt ook een verhaal van onzekerheid en verlies: “Het niet weten of we kinderen konden krijgen, mijn vader, trouwe reissupporter, die net overleed voor de geboorte van Mats, en mijn moeder die COPD had”, zegt Lizette zacht.
“Ik ben alles wat zij door die ziekte niet kon zijn: energiek, rusteloos en altijd onderweg. Ze zei altijd: 'vergeet niet ook wel eens adem te halen'.” En dus zette Lizette het woord breathe op haar pols, in het handschrift van haar moeder: “Een reminder om soms even stil te staan.”
Dat maakt de reizen voor haar meer dan een avontuur, maar ook een plek om te rouwen, reflecteren en op te laden. Mensen vragen wel eens waar ze het van doet, al die reizen. Lizette haalt haar schouders op: “We maken andere keuzes. Minder spullen, hard sparen en dan wél reizen.” Want dat leerde haar wat belangrijk is: “Tijd. En dat ontstaat vanzelf op reis.”