Vandaag zoeken de vriendinnen naar grenspaal 185 in natuurgebied Plateaux-Hageven bij Bergeijk. Het vinden van zo’n paal is niet altijd even makkelijk, vertelt Sofie: “Soms staan ze op moeilijk bereikbare plekken, of op privéterrein. Als we het ècht niet kunnen vinden, vragen we het weleens aan mensen die we tegenkomen. Die kijken ons dan weleens raar aan en vragen: wàt zijn jullie aan het doen?”

Tijdens de wandeltochten komen de meiden van alles tegen: van uitgestrekte natuurgebieden tot historische monumenten. “Soms kom je echt bijzondere dingen tegen, zoals de dodendraad uit de Eerste Wereldoorlog. Daar zagen we het prikkeldraad en de huisjes waar soldaten de wacht hielden en op mensen schoten als ze over de grens gingen”, vertelt Maud. “Geschiedenis was vroeger écht niet mijn favoriete vak, maar hier langs de grens wordt het ineens zo tastbaar”, vult Sofie aan.

“Lopen we nog goed?", vraagt Maud terwijl ze over een bospaadje lopen. “Ik denk het wel”, antwoordt Sofie. Maar zeker weten de dames het nooit: “We weten niet waar de grenspaal precies staat, meestal staat hij op een hoekpunt van de grens. Dus het is altijd een beetje gokken. Dat is echt het leuke eraan!”

De dames leggen hun avonturen zorgvuldig vast. In een dik fotoboek verzamelen ze selfies met de gevonden palen, noteren ze de coördinaten en schrijven ze de datum en tijd van vondst erbij. Sofie heeft zelfs pagina’s volgeschreven met geschiedenisfeitjes over de grenspalen.

De fascinatie voor grenspalen begon toen Sofie op vakantie een aflevering van het Omroep Brabant-programma ‘Merlijn over de Grens’ zag. Niet veel later vond ze haar eerste grenspaal tijdens een vakantie met haar moeder. Toen corona uitbrak, werd het een veilige en leuke manier om eropuit te gaan met haar vriend. “Toen die relatie voorbij was, stelde Maud voor om een keer mee te gaan en zo raakte ze ook besmet met het virus!”

“Sofie, ik denk tòch dat die kant op is hoor!” De meiden lijken de verkeerde afslag genomen te hebben en staren naar de kaart op hun telefoon. Op de vraag of de vriendinnen nooit ruzie krijgen tijdens het vinden van de paaltjes antwoordt Maud: “Nee hoor, ik heb namelijk altijd gelijk!” Sofie geet toe: “Oké, daar heb je gelijk in. Mijn richtingsgevoel is echt nul, ik volg!” legt ze uit. Giechelend lopen de twee verder het natuurgebied in.

Onderweg maken de grenspaal-speurders van alles mee. Zo kwamen ze ooit bij een merkwaardig rood-wit hokje met een bordje dat uitlegde dat het een ‘strontpaal’ was: een toilet voor soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. “Een andere keer kregen we te maken met een grenscontrole en was Maud haar paspoort vergeten!”, vertelt Sofie grinnikend.

Na twee keer verkeerd lopen en wat onderlinge discussies over wat nu écht de goede richting op is, lijken ze na ruim een uur wandelen dan eindelijk op het juiste pad te lopen.

Op een stuk open heide springt Sofie in de lucht: “Ja! Ik zie hem! Yes, we hebben hem!” In de verte is de grenspaal te zien.

Tijd voor de traditionele selfie met de paal en zo kunnen de dames op naar de volgende grenspaal op hun lijstje.

Maar met nog maar negen palen te gaan lijkt hun hobby bijna tot een einde te komen. Gelukkig hebben Maud en Sofie al iets nieuws bedacht: “Hierna gaan we alle straatjes van Monopoly af in Nederland!”