Het tweetal kwam als kind al in de speeltuin. “Ik zat op de lagere school en toen kwam ik hier al spelen. Zo’n beetje alle vrijwilligers die hier nu werken, hebben ook als kind hier rondgelopen”, vertelt Mieke tegen Studio040. Ze heeft er al 43 jaar vrijwilligerswerk bij De Kievit opzitten.

In de jaren 60 zaten jongens en meisjes nog op aparte scholen, maar in speeltuin De Kievit zochten ze elkaar op. “Ik kroop altijd onder het hek door”, zegt Edward. “Ik woonde namelijk achter de speeltuin en mijn school lag precies aan de andere kant. Via een gat in het hek liep ik dan zo naar school.”

Eén gulden
Mieke en Edward glunderen allebei wanneer ze verhalen van vroeger ophalen. Zo begint Mieke enthousiast over de familie Pastoor te vertellen. Die familie was eigenaar van de kruidenierszaak en bakkerij in het dorp. “Wist je dat de familie Pastoor de grond van de speeltuin destijds voor 1 gulden heeft geschonken aan de kerk? Met als voorbehoud dat het terrein wel voor de kinderen zou blijven”, vertelt Mieke. “Projectontwikkelaars of vastgoedjongens zouden nu staan te springen om dit stuk grond in handen te krijgen”, vult Edward aan.

Inmiddels is de gemeente Nuenen eigenaar van de grond en mede dankzij de Rabobank is de toekomst van speeltuin De Kievit de komende jaren nog verzekerd. “De Rabobank heeft een paar jaar geleden de complete nieuwbouw van de accommodatie betaald. Daar stond wel tegenover dat de komende dertig jaar de speeltuin hier blijft”, zegt Mieke.

Brandweer
De mooiste herinnering aan de speeltuin is volgens de vrijwilligers zonder twijfel het Brandweerfestijn. “Ieder jaar komt de Nuenense brandweer hiernaartoe om aan het eind van de zomer een groot waterfeest te organiseren”, vertelt Edward. “In de afgelopen veertig jaar is het één keer niet doorgegaan omdat het noodweer was”, vervolgt hij. “Maar vergeet ook het logeren in De Kievit niet”, vult Mieke aan. “Stonden hier dertig tenten op het veld en mochten kinderen overnachten in de speeltuin. Dat was ook een groot feest.”

Grote mond
Door de jaren heen is er toch wel het een en ander veranderd, stellen de oer-vrijwilligers. En dan doelt het tweetal niet op de modernisering van allerlei speeltoestellen, maar op het gedrag van mensen. “Niet de kinderen, want dat blijven gewoon kinderen die spelen”, zegt Mieke. “Het zijn de ouders die zijn veranderd.”

Meer dan eens krijgen Mieke, Edward of een van hun collega’s een grote mond van ouders. “Het is ongelooflijk hoe ouders reageren als wij vragen of ze hun afval willen opruimen. ‘Daar zijn jullie toch voor’ krijgen we te horen", aldus Mieke. “Het zijn wel uitzonderingen hoor. Maar het gebeurt vaker dan vroeger dat er problemen zijn met ouders.”

Toch laten Mieke en Edward zich het plezier niet ontnemen door brutale, onbeschofte ouders. “De Kievit is er voor de kinderen en wij ook”, besluit Edward.