Gisèle was één van de dertig kinderen die dit weekend meededen aan een speciaal zomerkamp in de provincie Zeeland. Allemaal hebben ze een ouder met dementie of hebben ze een ouder verloren aan de hersenziekte. "Van mij had het kamp nog wel een dag langer mogen duren", zegt Gisèle.

Het zomerkamp werd voor de vierde keer gehouden. Eén van de organisatoren, Laura Bakker, zit zondagavond uitgeteld op de bank, tussen post-its met tips en tops over het kamp, van de deelnemende kinderen. "Het was een bijzonder weekend", blikt ze terug. Het raakte haar hoe kinderen en ouders zich openstelden naar elkaar, ook naar nieuwe deelnemers. "Er was een meisje dat nooit huilt, maar hier durfde ze haar tranen wel te laten rollen. Dat zegt alles: hier kunnen kinderen zich laten gaan."

Kind mogen zijn
Dementie komt meestal voor bij ouderen, maar bij zo’n 15.000 mensen in Nederland begint het al vóór hun 65ste. “De groep bij wie de kinderen nog zo jong zijn als Gisèle is klein, maar juist daarom is zo’n kamp zo belangrijk", legt Laura uit. Zelf was ze achttien toen haar vader de diagnose kreeg. "Deze kinderen zijn nóg jonger en zijn onterecht een vergeten groep voor wie weinig aandacht is in Nederland, terwijl zij door de dementie in het gezin veel uitdagingen tegenkomen en verantwoordelijkheden krijgen die niet bij hun leeftijd passen."

Overdag werd tijdens het kamp gepraat over dementie, met elkaar of met een neuroloog. Daarnaast was er ruimte voor plezier: klimmen in het bos, spelletjes, watergevechten en natuurlijk een bonte avond. “We willen dat de kinderen hier gewoon weer even kind kunnen zijn,” zegt Laura. “Thuis moeten ze vaak al zorgen. Ze verliezen niet alleen hun zieke ouder, maar ook de gezonde ouder, die helemaal opgaat in de zorg.”

Niet de enige
Volgens Gisèle is het vooral fijn om te merken dat ze niet alleen is, vertelt ze tegen de NOS. "Je leert mensen kennen die hetzelfde meemaken. Leeftijdsgenootjes doen vaak hun best om er voor je te zijn en het te snappen, maar die snappen het vaak niet écht. Hier hoef je eigenlijk niets uit te leggen."

Of het kamp volgend jaar weer door kan gaan, is nog maar de vraag. Alzheimer Nederland betaalde de afgelopen vier jaar, maar vanaf volgend jaar is er geen financier meer. De organisatie wil nu een stichting worden, zodat ze donaties kan vragen. "Verder doen we alles met enthousiaste vrijwilligers om de kosten laag te houden."