Toen Skytanking de bagageafhandeling voor Ryanair ging regelen, trad Simon* in dienst bij het bedrijf. "Er was eerst een duidelijk roostersysteem. Ik werkte drie ochtenden achter elkaar, gevolgd door drie avonden en daarna had ik drie dagen vrij", vertelt hij.

"Maar het lukte niet om de roosters rond te krijgen, dus werd er ons gevraagd of we extra konden werken. Vaak ook op dagen dat je al een shift had gedraaid." Daar stemde Simon mee in. "Ik was regelmatig van half acht in de ochtend tot negen uur in de avond aan het werk.”

Personeel dat dat niet deed, werd volgens hem tegengewerkt. Zij werden volgens hem ingepland voor "de 'vervelende' vroege diensten en voor zwaar sjouwwerk."

Simon vertelt verder dat medewerkers werden bedreigd en uitgescholden door hun leidinggevenden. "Collega's werden uitgescholden voor kanker-Turk, kanker dit en kanker dat." Ook houdt de afhandelaar zich volgens Simon niet aan de richtlijnen van het maximaal toegestane aantal bagagestuks dat een bagagemedewerker mag tillen. “Je mag officieel maximaal 250 stukken bagage per dag tillen als bagagemedewerker. Bij Skytanking overschrijd je dat aantal makkelijk. Soms til je in je eentje wel 500 stuks bagage tijdens een dienst.”

De personeelstekorten bleven aanhouden en medewerkers kregen steeds minder te zeggen over hun roosters. “Je wordt ingepland wanneer ze willen dat je er bent", vertelt Simon. "Ik kreeg een dag voor mijn dienst te horen dat er de volgende dag niet genoeg medewerkers zouden zijn en ik moest overwerken.”

Simon werkte zoveel, dat hij last kreeg van een burn-out en in een depressie terecht kwam. “Ze zorgden ervoor dat ik mezelf kapot heb gewerkt”, stelt hij. Toen hij zich ziek had gemeld werd gedreigd met ontslag. "Maar dat hebben ze toen niet doorgevoerd. Dat mag ook niet als je ziek bent."

Simon werd uiteindelijk om een andere reden ontslagen. De oud-medewerker gaat daar op advies van zijn advocaat niet op in.

Medewerkers van Skytanking deden eerder bij Omroep Brabant al een boekje open over de werkomstandigheden bij de afhandelaar. De werkdruk had volgens hen gevolgen voor de veiligheid tijdens het werk. "Een collega van mij was niet getraind om een trap te besturen, maar moest dit van een leidinggevende toch doen. Als hij een ongeluk had veroorzaakt, was hij niet verzekerd", zei een van hen.

"Het bedrijf verwacht ook dat je een poppetje bent dat zich in vijf minuten van het ene naar het andere vliegtuig kan verplaatsen", zei de medewerker.

Dat komt overeen met wat Simon woensdag vertelt. Pauzes had hij op drukke dagen niet. "Als er vliegtuigen waren, dan werkte je gewoon door totdat alles geregeld was." Je kon niet even rust nemen tussen de vliegtuigen in. Op rustige dagen waren de pauzes dan wel weer iets langer. “Maar je moest meestal van het ene naar het andere vliegtuig door. Al helemaal als er geen ander personeel beschikbaar was.”

*De echte naam van de oud-medewerker is bij Omroep Brabant bekend. Om privacy-redenen blijft hij anoniem.