Na een training met de nationale ploeg zit Yibbi heel relaxed op een stoel in het Wagener Stadion in Amstelveen. Bij de Brabantse is er absoluut geen sprake van sterallures, ook al werd ze vorig jaar door wereldhockeybond FIH uitgeroepen tot de beste speelster ter wereld. Bij de Olympische Spelen in Parijs pakte ze goud en werd ze met negen doelpunten topscorer.

“De Spelen waren geweldig en ik was daarna voorbereid op een dip. Het viel me eigenlijk wel mee, zeker omdat er een jaar volgde met veel leuke dingen. Zo ben ik in Oman geweest waar ik de persoonlijke prijs won, bij mijn club SCHC ging het natuurlijk door en ik kon mijn studie weer oppakken. Te lang alleen maar hockey vind ik zonde”, zegt Yibbi die in de winter bovendien een tijdje in de Indiase competitie speelde.

Als olympisch kampioen en beste speelster ter wereld is ze geliefd bij hockeyfans. Na interlands staan er flink wat handtekeningjagers voor haar neus. “Hartstikke leuk als enthousiaste kinderen een handtekening vragen of met me op de foto willen. Dat was een paar jaar geleden een stuk minder. De aandacht van fans en de media vind ik niet moeilijk, maar wel tot een bepaald punt. Het kost uiteindelijk ook meer energie en het moet niet ten koste gaan van het hockey. Ik durf mijn grenzen aan te geven.”

Yibbi gaat deze week met Oranje in het Duitse Mönchengladbach voor het prolongeren van de Europese titel. “Ieder toernooi zijn we alleen tevreden met goud. Het is niet zo dat we minder gemotiveerd zijn omdat we titelverdediger zijn. Dit is weer een nieuw traject met de nieuwe bondscoach Raoul Ehren. Hij wil ons team nog verder verbeteren en zit bijvoorbeeld heel erg op de tactiek. Daarnaast halen we als groep het beste in elkaar naar boven.”

De verwachtingen rondom Oranje zijn torenhoog en ook rondom de in Amsterdam woonachtige Yibbi. Haar statistieken zijn indrukwekkend. Bij het Nederlands team bijvoorbeeld scoorde ze 91 keer in 95 interlands.

Haar strafcorner is het meest gevreesde wapen. “Als ik de cijfers weer hoor, dan is dat best bijzonder. Maar het kan altijd beter, daar ben ik veel mee bezig. Stel ik scoor maar één van de zes strafcorners, dan ga ik bij de andere vijf kijken wat er niet goed ging. Iedere training bij mijn club SCHC pak ik een blokje van twintig minuten om te pushen. En één keer per week plan ik een cornertraining in waarbij ik me volledig focus op de techniek.”

Mentaal zit het wel goed bij de dochter van voormalig hockeyinternational Ronald Jansen, ook als ze een paar strafcorners mist. “Ik denk er altijd maar aan dat de volgende wel raak is. Het gebeurt niet vaak dat ik er een reeks achter elkaar mis.”