Een exemplaar van Briefgeheim van Jan Terlouw, een aantal Madelief-boeken van Guus Kuijer en een verdwaalde Dummie de Mummie van Tosca Menten. Het zijn wat overblijfselen van de diefstal van afgelopen nacht, bij een minibieb in Breda. Gek genoeg had de dader geen interesse in de literatuur, maar enkel in het meubelstuk waarin de boeken zich bevonden.

Verontwaardigd staan hobby-bibliothecarissen Pascal en Daan en een aantal buurtbewoners bij De Bries, zoals het huis van de familie Rovers heet. ‘Ongelofelijk’, staat er geschreven op een bord in de voortuin. ‘Vannacht is onze minibieb gestolen!’

Bizar en zinloos, vindt Pascal het. Hij snapt niet dat iemand op het idee komt om het kastje mee te nemen. “Het is de bedoeling om boeken te lenen, niet het kastje”, zegt hij geïrriteerd. “Waarom zou je dat doen? Het slaat nergens op. Ik ben er heel boos over.”

Vier jaar geleden had Daan, zelf een liefhebber van misdaadboeken, het idee voor een minibieb in de voortuin. Om boeken uit te wisselen. “We hadden heel veel boeken thuis, die we eigenlijk niet meer lazen”, vertelt hij. “Zo konden we ze een tweede leven geven.”

Een daverend succes, zo blijkt. De minibieb ligt tussen drie scholen in. “Mensen nemen boeken mee, maar brengen ook boeken terug”, zegt Pascal. Maar nu zijn er geen boeken meegenomen, maar het kastje. “Het plezier van mensen die hier dagelijks een boek komen lenen, is nu weggehaald.”

Buurtbewoners reageren verbaasd op de diefstal van het kastje. “Belachelijk”, zegt een vrouw die haar hond uitlaat. “Die minibieb staat er al jaren en nu moet ‘ie ineens meegenomen worden.” Ook een stel dat langsloopt met hun hondje, vindt het ‘ongelofelijk zonde’ dat het kastje is weggehaald.

Overbuurman Simon van Ingen zag de diefstal rond drie uur ’s nachts gebeuren, toen hij zich klaarmaakte om op vakantie te gaan naar Frankrijk. “Ik hoorde gekraak en gerommel, dus ik stak mijn hoofd uit het raam”, reconstrueert hij vanaf zijn vakantieadres. “Ik zag een kerel met zijn fiets naast de minibieb staan, met het huisje in zijn handen.”

De dader schrok van Simon en fietste weg, richting de Singel, met het huisje onder zijn armen. “Nadat ik hem niet meer zag, hoorde ik ineens allemaal gekletter. Ik denk dat hij is gevallen met dat huisje in zijn handen.”

Het is Pascal en Daan niet eens zozeer om de boekenkast te doen. “Het was een afgedankt kastje, zonder enige waarde”, zegt Pascal. “Een oud vogelkooitje met een spits dakje en wat flappen aan de voorkant, zodat de boeken niet nat regenen.”

Inmiddels zijn er boa’s langs geweest, zijn er camerabeelden opgevraagd bij buurtbewoners en is er aangifte gedaan tegen de diefstal. Pascal en Daan gaan nu op zoek naar een nieuw kastje. “We zien dagelijks zoveel mensen met plezier voor de minibieb staan, dus die komt er zeker.”