Raoul is niet iemand die houdt van veel veranderingen. Hij werkte zo’n tien jaar bij een automatiseringsbedrijf, was daarna twaalf seizoenen hoofdcoach van HC ’s-Hertogenbosch en vervolgens zo’n vier jaar bondscoach van België. Daar vertrok hij vorig seizoen, ondanks een doorlopend contract en tekende tot de Olympische Spelen van 2028 als bondscoach van de Nederlandse hockeyvrouwen.

"Het Nederlands team was altijd de maatstaf toen ik in België werkte. Nu werk ik bij het beste land ter wereld, maar ik vind dat we nog lang niet op onze top zitten. Er is veel ruimte voor verbetering op allerlei vlakken. We moeten ons verbeteren, want landen als België, China en Argentinië zitten niet stil. Met het Nederlands team willen we de komende jaren de nummer 1 van de wereld blijven. In België waren we de jager, bij Nederland proberen we weg te lopen van tegenstanders."

De Europese titel is zondag in Mönchengladbach in Duitsland het enige doel. "De laatste vier edities won Nederland en ik wil natuurlijk niet de eerste bondscoach zijn die na zoveel jaar een EK-wedstrijd verliest. Het is en blijft sport, je kunt altijd een keer verliezen. Maar ik ben daar niet bang voor. We doen ons stinkende best en hebben ons goed voorbereid."

Om het team sterker te maken, kijkt hij onder andere naar het mannenhockey. "Daar valt voor ons nog veel te winnen. De lange bal bijvoorbeeld die vroeger vrijwel alleen werd gebruikt om te ontsnappen uit je verdedigingsgebied. Maar je kunt het ook gebruiken als aanvallende techniek."

Werken bij een land is compleet anders dan in zijn tijd als clubcoach in Den Bosch. "Bij je club maak je ieder weekend een tentamen en kun je makkelijk aanpassingen toepassen. Als bondscoach werk je naar een toernooi toe. Er zijn hele periodes dat ik de speelsters bijna niet zie, op een aantal wekelijkse trainingen bij Oranje na. Gelukkig hebben we in Nederland de beste competitie zodat ze op een hoog niveau hockeyen."

Winnen is hij gewend, want als clubcoach in Den Bosch won hij veel landelijke en Europese titels. De druk om alles te winnen is hoog en soms levert dat niet altijd positieve reacties op. "Als we met 4-0 wonnen, had het volgens sommige mensen 8-0 moeten worden. En als het 8-0 werd, dan was de tegenstander helemaal niks. Soms kun je ook een mindere dag hebben of de tegenstander een hele goede, we zijn geen robots."

Daar waar sommige internationals afgelopen winter een tijdelijk lucratief contract tekenden in India, zit Raoul Ehren niet op een avontuur aan de andere kant van de wereld te wachten. "Ver in het buitenland is niks voor mij. Ik heb drie jonge dochters, alle drie hockeyers overigens, en blijf het liefst dicht bij Den Bosch. Een planner ben ik niet, het is allemaal op mijn pad gekomen. Wellicht dat ik na Oranje weer aan de slag ga als clubcoach. Hockey is mijn passie."