In 2014 ging Indira door een scheiding. Geen makkelijke tijd maar ze was trots dat ze voor zichzelf koos. “Ik hield van hem en ons gezin, maar ik paste niet meer in dat strakke leven. Mijn leven werd vrijer. Ik wilde vieren dat ik die stap durfde te zetten.”

Een tattoo leek haar de juiste manier. Ze volgde haar dromen, terwijl ze verder ging als samengesteld gezin. Maar de tattoo bleef uit. “Ik wilde het honderd procent zeker weten." Dat duurde nog even voor het zover was.

In 2021 volgde Indira de Light Warrior training van Viola Blessing. "In die training leer je onder andere om je te verbinden met je hogere zelf, een soort ziel, en dat te belichamen", vertelt ze. Ze beseft dat dat misschien wat zweverig kan klinken. "Maar het heeft veel waarde om soms niet te veel je hoofd te gebruiken en vooral juist je gevoel", zegt ze. het is goed om soms niet zo veel je hoofd te gebruiken en meer bij je lichaam stil te staan", zegt ze.

Tijdens de meerdaagse training ontmoette ze Duncan. Hij was een ervaren tatoeëerder, maar wilde iets nieuws proberen: een sacred tattoo. Daarmee ga je via een soort meditatie op zoek naar een symbool en de plek waar dat symbool op je lichaam hoort. Dat zou hij vanuit Indira's onderbewuste doorkrijgen, en vervolgens bij haar tatoeëren. Duncan zocht nog mensen om mee te oefenen en Indira zei meteen ja.

"Het voelde echt als een rustig en vertrouwelijk moment, die meditatie", vertelt Indira. Ze zaten hebben ongeveer twee uur online via Zoom afgesproken en toen had hij een symbool. “Het was een soort oog. Voor mij staat dat voor mijn rebelse kant, de kant die vrij wil zijn. Dat klopte helemaal met de reden waarom ik eerder al een tattoo wilde, zonder dat ik Duncan daarover had verteld", zegt ze enthousiast.

Duncan zei dat als ze niet blij was met het resultaat, ze nog terug mocht krabbelen. "Maar toen ik hem zag dacht ik meteen: ja dit is míjn tattoo. Dit had ik zelf echt nooit kunnen bedenken."

Het zetten zelf ging via een ceremonie. “Ik zat op een speciale stoel die voelde als een soort troon. Duncan droeg speciale ceremoniële kleding en knielde voor me. We deden een meditatie en ik stelde me voor dat er goud door mijn arm mijn lichaam in stroomde. Ik zag beelden van Egypte, heel veel gouden energie.”

Toen Duncan begon te tatoeëren, legde hij zelfs bladgoud op haar huid. “Het zag er prachtig uit. Dat vervaagde na een paar dagen, maar de tattoo blijft natuurlijk altijd.” Bijzonder genoeg voelde Indira geen pijn. “Doordat ik zo in het moment zat, leek het alsof mijn lichaam er gewoon klaar voor was." En dus zou ze het zo weer doen. “Ja, nu ik er zo over praat al helemaal”, lacht ze.

Eerst twijfelde ze of ze haar verhaal wel wilde vertellen. “Maar toen keek ik naar mijn tattoo en dacht ik: ja, dit wil ik delen. Het was een bijzondere ervaring waar ik graag mensen over vertel."

Volgens haar zien we dingen vaak te zwart-wit. “Of iets kan wel of het kan niet. Maar zo werkt het leven niet. Ook in samengestelde gezinnen zoals ik nu met mijn man heb, bijvoorbeeld. Dat is óók liefde, ook al is het anders dan traditioneel.”

Ze hoopt dat mensen meer bezig zullen zijn met elkaar. “We zijn vaak bezig met spullen en ego. Maar echte verbinding met anderen geeft veel meer."