“We zouden er een boek over moeten schrijven.” Dat zei supermarktmedewerkster Monique grappend op een personeelsborrel, toen een van haar collega’s 25 jaar in dienst was. Wat begon als geintje, is nu werkelijkheid geworden. Inmiddels ligt het boek ‘Verhalen uit de supermarkt’ in de schappen.

Die schappen vult Monique zelf al sinds haar veertiende. Dat begon bij de C1000 in winkelcentrum Zuiderhout in Oosterhout. “Ik wilde graag een bijbaantje”, vertelt Monique. Ze herinnert zich dat ze met knikkende knieën en zweethanden haar sollicitatiegesprek in ging. “Maar gelukkig mocht ik beginnen als vakkenvuller.”

Die eerste werkdag was spannend, weet ze nog. Ze startte bij de droge kruidenierswaren. “Het was echt stampen en rauzen. Klanten vroegen aan mij waar de gemberbolletjes lagen. Ik wist als 14-jarige niet eens wat dat waren!” Gelukkig kreeg ze haar werk snel onder de knie.

Op haar 16e, toen ze anderhalf jaar de Mbo-opleiding Detailhandel had gevolgd, vroeg haar leidinggevende aan haar om fulltime in de supermarkt te komen werken. Monique besloot te stoppen met haar studie. Daardoor werd ze in het begin van haar carrière door klanten nog wel eens als dom weggezet.

“Supermarktwerk wordt helaas nog steeds onderschat”, merkt Monique, die na een verhuizing uit Oosterhout terechtkwam bij een filiaal aan de Boterpolderlaan in Raamsdonksveer. Daar is ze al zes jaar leidinggevende van het kassateam. Sommige klanten zien haar werk als minderwaardig. “Zij denken dat wij alleen vakkenvullen en boodschappen scannen.”

Maar haar werk is veel meer dan dat, zegt Monique, die een olifantenhuid heeft gekregen voor die opmerkingen. “Ik ben niet alleen caissière of vakkenvuller. Ik ben inmiddels politieagente, schoonmaakster, sociaal hulpverlener, rechercheur, EHBO’er, klusvrouw, comédienne, verkeersregelaar, partyplanner, ongediertebestrijder en nog veel meer”, lacht ze.

“Het werk is heel uitgebreid en de mogelijkheden zijn eindeloos”, vervolgt de allrounder. Ze haalt er veel voldoening uit om de winkelervaring van klanten ‘elke dag beter’ te maken, zoals de slogan van de knalgele supermarkt luidt. “Ik heb nog nooit gedacht: ik ga wat anders doen.”

Dat het werk soms wat minder leuk kan zijn, herinnert ze zich ook uit de coronatijd. “Wij mochten als een van de weinige winkels open. Gezinnen kwamen hier echt heen als uitje en gingen, zonder afstand te houden, met de buren kletsen. Dat vond ik respectloos.”

Gelukkig gaat Monique nu weer elke dag met veel plezier naar haar werk. “De uitdaging is er nog steeds. Ik blijf tot mijn pensioen in de supermarkt werken.”