Ondanks hoge cacaoprijzen gaat deze chocolatier niet mee met de trends
De mussen vallen nog van het dak, maar de productie van chocoladeletters begint weer. En juist die chocoladeletters zijn een belangrijk deel van de jaaromzet van een chocolatier, ook – of juist - in tijden van dure cacao. Als je over de Willibrorduslaan in Waalre loopt, kun je de chocoladegeur al ruiken via de open schuurdeur van Vermeulen. Een geur die hij zelf – roepnaam Rudi – na al die jaren niet meer ruikt.
"Dan zou ik Willy Wonka zijn."
Naast Rudi wordt hij overigens ook wel ‘Sjakie’ genoemd, refererend aan het boek Sjakie en de Chocoladefabriek van Roald Dahl. “Daar kom je als chocolademaker, denk ik, niet onderuit. Eigenlijk zou ik dan Willy Wonka moeten zijn”, lacht hij.
De schuurdeur zet Vermeulen soms open om de chocoladefabriek te koelen als het buiten kouder is dan binnen in het monumentale pand. “Het is vroeger een sigarenfabriek geweest en het platte dak is niet ideaal voor een chocoladefabriek, al heeft het ook wel zijn charme”, vindt de chocolademaker.
Hij heeft er wel over nagedacht om naar een industrieterrein te verhuizen en het gemak te hebben van een moderner pand, maar houdt te veel van de sfeer en historie. “Mijn opa is hier in 1939 begonnen en zowel ik als mijn oudste zoon zijn boven de winkel geboren.”
"We houden liever de familierecepten in ere."
In de winkel bij de fabriek, die al tientallen jaren hetzelfde is, vind je geen dubairepen of andere trendchocolade. Maar kun je het je nog wel veroorloven om zulke trends te missen met de sterk gestegen cacaoprijzen? Vermeulen denkt van wel. “Vaak is de trend alweer op zijn retour voordat je op die trein bent gesprongen. We houden liever de familierecepten in ere en merken dat de klanten dat ook waarderen.”
Veel gebeurt nog altijd met de hand, zoals het chocoladegieten en het spuiten van decoratie. Dat laatste kan Vermeulen ondertussen
"Ik geloof dat chocolade een blijvertje is."
Vermeulen denkt dat ondanks de hoge prijzen chocolade echt een ‘ding’ zal blijven en vreest niet dat het hebben van een chocolaterie straks onrendabel wordt, zelfs niet als cacao weer tot de piekprijs van 2024 stijgt. “Alles is flink duur geworden de afgelopen jaren, ik schrik ook vaak als ik in de supermarkt sta van wat ik moet afrekenen voor de boodschappen. Mijn marges zijn zeker kleiner geworden, maar ik geloof ook dat chocolade een blijvertje is, zeker als men zich grotere luxe niet meer kan veroorloven.”
De toekomstige opvolging van zijn familiezaak door de volgende generatie lijkt ook veiliggesteld: “Mijn oudste zoon heeft er wel oren naar en begint nu aan de bakkersschool.”
Cacaoprijzen De top van de cacaoprijs lag op 12.906 dollar per kilo in december 2024, maar ondertussen is die weer gezakt naar zo’n 8500 dollar midden augustus. Toch is ook dat nog altijd veel meer dan de jaren ervoor toen de prijs lang tussen de 2000 en 3000 dollar schommelde.
De chocolatier laat een app op zijn telefoon zien met de cacaoprijzen. Je ziet een scherpe piek sinds begin 2024, maar een lichte stijging was al te zien net na corona. “Hier houd ik de cacaoprijzen gemakkelijk mee in de gaten. Als ik af en toe een dipje zie, probeer ik bij te kopen, maar het is altijd een gok of dat een goed moment is.”
Vermeulen verwerkt momenteel zo’n 30.000 kilo cacao per jaar. Het digitaal inkopen van cacao via een app is wel een verschil met vroeger toen er vaak nog een vaste contactpersoon van de leverancier tussen zat. “Het is wel handig om bij goede prijzen snel wat bij te kunnen kopen, maar het zorgt er ook voor dat ik er meer mee bezig ben.” Hij grijnst. “Ik ben net terug van een weekendje kamperen met mijn zoon en toen stond net de cacaoprijs wat lager, zag ik op mijn app. Heb ik toch even snel wat bijgekocht.” Maar je moet die cacao ook kwijt kunnen natuurlijk, iets dat soms wel puzzelen is in een pand met beperkte ruimte.
