"Ik vond het zo belangrijk om aandacht te vragen voor de bomen maar als ik er zelf aan onderdoor ga, kan ik de bomen ook niet meer helpen", constateert Giel.

Afgelopen donderdag vond hij het te zwaar worden. "Ik kon niet meer op mijn benen staan en had erg last van hartkloppingen, hoofdpijn en ik was duizelig", legt hij uit. Hij wilde alleen niet stoppen zonder dat iemand anders de staking van hem overnam. Dit lukte na een oproep via sociale media.

"Rianne, iemand met wie ik vroeger op de basisschool heb gezeten, heeft het stokje van mij overgenomen." En zo kon Giel donderdagavond voor het eerst weer wat eten. "Ik bouw het heel langzaam op en heb als eerste een stukje banaan en een lepel honing gehad. Dat was heerlijk. Wat is het fijn om weer ergens op te kauwen."

De Eindhovenaar begon op maandag 11 augustus aan zijn hongerstaking om aandacht te vragen voor bomen. "Onze bomen zijn de longen van de aarde, ze zijn zo ontzettend belangrijk." Met zijn hongerstaking probeerde hij ook geld op te halen voor het planten van bomen en het beschermen van bossen.

Giel kreeg regelmatig de vraag waarom hij in hongerstaking ging voor de bomen en niet voor Gaza. Hierop had hij een duidelijk antwoord: "De klimaatverandering veroorzaakt óók oorlogen, honger en daarmee miljoenen vluchtelingen. Als mens zijn we onderdeel van de natuur. De natuur is dus onze basis. Beschermen we die niet, dan gaat alles achteruit."

In het begin van de hongerstaking at Giel geen vast voedsel, maar alleen wat soep. Dit bouwde hij in de dagen die volgde langzaam af tot dat hij helemaal niks meer at. Het was was erg zwaar voor hem, mede door de hoge temperaturen. "Ik viel de eerste dagen een halve tot hele kilo af per dag. Het ging heel snel", vertelt hij. "De hitte hielp ook echt niet mee. Het was heel pittig."

De eerste dagen ging hij nog wandelen door de stad, maar op een gegeven moment kon hij dat niet meer aan. "Al die mensen en al het eten. Ik was zelfs jaloers op mijn vrouw en de konijnen als ik ze hoorde eten."

Het doel van de actie was om 25.000 euro in te zamelen. "Ik heb nogal de neiging om weleens tot het uiterste te gaan", zegt Giel. Maar zo ver heeft de hongerstaker het niet laten komen. "We hebben bijna zesduizend euro opgehaald. Dat is een heel mooi bedrag, maar we gaan door."

Iemand anders neemt de hongerstaking namelijk van hem over. En Giel wil dat daarna wéér iemand anders het stokje overneemt. "Ik zou een oproep willen doen voor een estafette. Rianne neemt het een paar dagen over, maar daarna hoop ik dat iemand anders ook een paar dagen in hongerstaking wil gaan", zegt Giel.