Tien jaar geleden kreeg het dorp slecht nieuws: de vaste kermisexploitant kwam niet meer. Te weinig winst in een te klein dorp. Maar dat pikte Ulicoten niet. Angela Boomarts, één van de initiatiefnemers, herinnert het zich nog goed: “De oproep vanuit het dorp was duidelijk: de kermis moet blijven. Dus zijn we het zelf gaan doen.”

Wat begon als een klein initiatief, is uitgegroeid tot een jaarlijks dorpsfeest met zo’n zeventig vrijwilligers. Van een zelfgemaakte kraam voor het eendjes vissen met een wasmachinemotortje tot een handgemaakte schietkraam en zelfs een schommelschip.

En ja, ook de zweefmolen staat er al vanaf het eerste jaar, al kostte dat wel wat moeite. “De zweefmolen moest en zou er komen. Ik heb uren aan de telefoon gehangen”, lacht Angela. “Niemand wilde komen voor zo’n klein dorp. Maar het moest en zou lukken. En kijk nu eens wat er allemaal staat!”

Vrijwilliger Jeanny straalt bij het eendjesvissen: “Alles is zelfgemaakt. Zo blijft het ook betaalbaar. Het gaat ons om die blije gezichtjes, dat is het allermooiste.”

Om het tienjarig bestaan te vieren, kregen de eerste bezoekers zondag een puntje taart. “Dit blijft prachtig om te doen,” zegt vrijwilligster Rianne, die het schommelschip aan het schommelen houdt. “Zolang ze me nodig hebben, ben ik erbij.”

Ook Monique bezoekt de kermis ieder jaar met plezier: “Als er in Ulicoten iets te doen is, is iedereen aanwezig. Dat maakt het hier zo gezellig! Hier organiseren we dingen gewoon zelf. Er komt geen bus meer, geen kermis; we worden een beetje buitengesloten als dorp. Dus dan maken we het gewoon zelf, en dat doen we heel goed vind ik!”

De kermis is kleinschalig, maar juist daar lijkt de kracht in te zitten. “Je ziet dat ouders hier rustig op het terras kunnen zitten terwijl hun kinderen plezier maken”, zegt Monique. “Er wordt op elkaars kinderen gelet, net als vroeger.”

Els Jacobs, beter bekend als juf Els in het dorp, geniet volop: “De mensen hier hebben veel voor elkaar over, ze hebben er alles voor over om het dorp levendig te houden en dat zie je hier terug.”

Ook de 12-jarige Noud bezoekt de kermis graag: “Ze maken hier alles zelf, dat vind ik heel leuk om te zien. Een grote kermis is ook leuk, maar hier zijn ook attracties die ze op de grote kermis niet hebben.”

Terwijl de kleintjes vrolijk verder huppelen over de kermis, bestellen ouders nog een drankje in de zon op het naastgelegen terras. In Ulicoten hebben ze geen grote kermis nodig. Geen poespas, gewoon een kermis zoals je die nergens anders vindt: door het dorp, voor het dorp.