"Ik kom zo met jullie praten. Mag ik eerst even mijn rondje afmaken?", vraagt de Limburgse Lucas (10). Het is zo ongeveer al zijn 20e rondje, met zijn elektrische rolstoel, over een racebaantje in de Bolomeystraat in Eindhoven. Hij topt zijn parcours daarna nog even af met een roetsj over de glijbaan. Samen met zijn ouders is hij speciaal vanuit Sittard naar Eindhoven gereden. "Zodat ik van de glijbaan kon", vertelt hij stralend. Hij stuitert op en neer in zijn stoel, terwijl hij erover vertelt. "Dit was de allereerste keer."

Lucas heeft een spierziekte, waardoor hij heel snel moe wordt. "Een normale glijbaan, of kabelbaan is heel vermoeiend", legt hij uit. Dan moet hij uit zijn rolstoel klimmen, glijden en daarna er weer in. Niet handig.

Dat zag Thijn dus ook. Vier jaar geleden zag hij zijn leeftijdsgenootjes toekijken bij de glijbaan, omdat ze er met hun rolstoel zelf niet vanaf konden. Terwijl Thijn dat wel kon. "Dat vond ik zielig", vertelt hij. Dus ontwierp hij bij een wedstrijd van de Ontdekfabriek een rolstoelglijbaan. Hij won. "En nu sta ik vier jaar later naast mijn eigen idee. Dat is wel heel raar, omdat het eigenlijk van mij is. Dat kunnen niet heel veel mensen zeggen."

"Het is een soort achtbaan-gevoel, door de stoel en de wieltjes", vertelt hij in zijn 'geleende' rolstoel. "Maar het liefst zou ik dit nog wel op meer plekken in Eindhoven willen zien." Gelukkig had wethouder Rik Thijs daar wel oren naar.

"Het idee van Thijn heeft ervoor gezorgd dat we bij 10 speeltuinen in de gemeente maatregelen hebben genomen", legt de wethouder uit. Op sommige plekken hebben ze zand weggehaald, zodat rolstoelwielen makkelijker door de speelplaats kunnen rijden. Op andere plekken zijn er rubberen matten neergelegd, met hetzelfde doel. "En we gaan de komende jaren op nóg vier plekken een grote investering doen, zodat in elk stadsdeel kinderen in een rolstoel lekker kunnen spelen. Of misschien ook wel volwassenen", vertelt Thijs.

Zelf is hij bijvoorbeeld ook de beroerdste niet. Om de glijbaan in te wijden neemt hij plaats in een rolstoel, om met ware doodsangst in zijn ogen met een rotvaart van de helling af te sjezen. Op de hielen gevolgd door Lucas.

"Ik denk dat ik nu vijf keer ben geweest", zegt hij trots, als hij weer beneden is. "En dat ik nog wel een keertje ga."