Het is 26 mei 1945 als de grote menigte uit de directe omgeving, onder aanvoering van de inwoners van het nabij gelegen gehucht Geersbroek (ook wel Gatbroek geheten), binnendringt. Drie weken daarvoor hebben de Duitsers zich overgegeven en is Nederland bevrijd. Al is Breda en omgeving al sinds eind oktober 1944 verlost van de bezetters, dit is het moment voor een groot feest.

Maar waarom juist op deze plek? Dat komt door de aanwezigheid van iemand die geldt als het symbool van het verzet tegen de Duitsers. Onder luid protest vertrok zij naar Londen toen onze 'oosterburen' ons land binnentrokken. Om van daaruit de inwoners jarenlang moed te blijven inpraten via radioboodschappen.

Prins Bernhard
Haar schoonzoon, prins Bernhard, was haar al voorgegaan. Eind november 1944, als een groot deel van het zuiden van Nederland is bevrijd, wordt Breda zijn hoofdkwartier. Hij neemt zijn intrek in Anneville dat in het naastgelegen Ulvenhout ligt.

Dit landgoed is halverwege de negentiende eeuw ontstaan en heeft een oppervlakte van ruim 30 hectare. Het wordt in de jaren twintig van de vorige eeuw verhuurd en er komt een hotel, restaurant en theehuis in. De Duitsers pikken het na de inval in en maken er een broodbakkerij van rond het koetshuis waar ook het personeel verblijft. In het landhuis zelf wonen officieren.

Bernhard vertrekt op 13 april 1945. Eind die maand landt er een vliegtuig op Gilze-Rijen. Met daarin koningin Wilhelmina en haar dochter en kroonprinses Juliana. Het koninklijke duo komt niet alleen. Ze hebben een paar belangrijke lijfwachten bij zich, onder wie Erik Hazelhoff Roelfzema. Dat is de man die later wereldberoemd wordt na het verschijnen van het boek Soldaat van Oranje in 1971 en de gelijknamige film uit 1977. Daarin staan zijn belevenissen als verzetsman die naar Londen vlucht, terugkeert naar Nederland om de strijd voort te zetten en als piloot vecht tegen de Duitsers. Hij krijgt daarvoor de hoogste militaire onderscheiding: de Willems-Orde.

Het gezelschap vestigt zich begin mei 1945 in het landgoed. En slechts enkele dagen daarna komt dan het verlossende woord: de Duitsers hebben zich overgegeven. De strijd is voorbij. Het is groot feest in Anneville, maar eigenlijk mag niemand dat weten. Want dat Wilhelmina hier verblijft, is een streng bewaard geheim.

Dat geheim lekt echter heel snel uit. Al na een paar dagen komen mensen cadeaus aanbieden aan de koningin en haar dochter. Twee meisjes overhandigen een bos bloemen.

Het hek is pas echt van de dam als vele honderden mensen op 26 mei het landgoed opstormen. Er ontstaat spontaan een groot defilé en de bezoekers schudden de vorstin en de prinses de hand. En voorzien hen van allerlei presentjes. Het is een groot, spontaan volksfeest dat urenlang duurt.

Ongeveer een maand later besluiten Wilhelmina en Juliana te vertrekken, maar niet zonder op grootse wijze afscheid te nemen. In de tuin is muziek, veel drank en volop gelegenheid om te dansen. Maar dan pakken zich donkere wolken boven het landgoed samen en volgt er een stortbui. De feestgangers rennen de garage en de grote zaal van het koetshuis binnen. Volgens Juliana de perfecte plek om lekker door te feesten en dat laten de gasten zich geen twee keer zeggen.

Een dag later is het dan echt voorbij en komt er een einde aan het koninklijke verblijf op landgoed Anneville.