Gijs is vrijdagmiddag aangekomen in de stad Bologna, een kleine honderd kilometer van Florence vandaan. Een paar vrienden fietsen met hem mee. “Tot nu toe gaat het goed”, vertelt hij. “Het is pittig, maar dit is een mooie start. Ik hoop dat we het vol blijven houden.”

Het idee van de fietstocht om geld in te zamelen ontstond twee jaar geleden, toen hij behandeld werd voor zijn ziekte. “Ik had mooie gesprekken met de verpleging over dingen die ik nog zou willen doen in mijn leven. Ik was 26 jaar en had voor mijn gevoel nog niks bereikt. Ik ging nadenken over wat ik wilde achterlaten, mocht het nog eens fout gaan."

Aan het einde van zijn eerste chemokuur, kreeg Gijs te horen dat er een match was met een stamceldonor. "In die fase dacht ik alleen nog maar: eerst moet de kanker uit mijn lichaam. Het feit dat er een donor gevonden was, begon pas te dagen toen de kanker weg was."

De kans dat er een identieke stamceldonor wordt gevonden, is heel klein. “Ik ben heel dankbaar en opgelucht dat het gelukt is. Ik ben mijn donor en medisch team dagelijks dankbaar voor deze tweede kans.”

Er is tot twee jaar na de donatie nog kans dat je lichaam een stamceldonatie afstoot. “Hoe groot de kans is dat het bij mij nog fout gaat, durf ik niet te zeggen”, zegt Gijs. “Aan het einde van dit jaar is mijn stamceldonatie twee jaar geleden. Hoe dichterbij ik kom, hoe beter het eruit komt te zien."

Hij is zich er bewust van dat er altijd nog iets kan gebeuren. “De ziekte kan natuurlijk terugkomen. Dat blijft in je hoofd hangen. Maar ik heb twee mogelijkheden: wachten tot iets wat niet komen gaat, of proberen alles eruit te halen. Dat laatste probeer ik. Ik zie dit als extra tijd en die wil ik zo veel mogelijk benutten."

En dus is de Bredanaar nu bezig aan een lange fietstocht van de Italiaanse stad Florence naar Nederland. Hij bereidde zich er een jaar lang op voor. “Ik had helemaal geen fietservaring. Ik heb zoveel getraind als kon, maar was tegelijkertijd nog aan het revalideren. Vaak dacht ik: waar ben ik aan begonnen, kan ik nog terug? Gelukkig krijg ik hulp van een trainer, sportpsycholoog en een voedingscoach.”

Gijs krijgt onderweg gezelschap van vrienden, familie en zijn trainer. Als alles goed gaat, bereikt hij over drie weken zijn eindbestemming: het Erasmus MC in Rotterdam. “Maar eerst fiets ik langs het Amphia Ziekenhuis in Breda, waar ik twee maanden doorbracht toen ik ziek was. Samen met mijn arts uit dat ziekenhuis en mijn arts uit het Erasmus Ziekenhuis, waar ik de stamceltransplantatie kreeg, leg ik de laatste kilometers af. Dat voelt als een mooi, symbolisch stukje."

Met zijn actie haalde hij tot nu toe al bijna 20.000 euro op. “Ik wil fietsen omdat ik het kan en zoveel mogelijk geld op te halen om aandacht te vragen voor stamceldonatie. Er is 50.000 euro nodig voor het onderzoek, dat de overlevingskansen van acute leukemie aanzienlijk verhoogt. Ik hoop daar zo dicht mogelijk bij te komen. Maar alles wat binnenkomt, is al mooi."

Door de ziekte staat Gijs tegenwoordig anders in het leven. “Ik geniet veel meer van de kleine dingen. Ik sta bij veel meer dingen stil, je neemt niets meer voor wat het is. En uitdagingen als deze, die moeten er natuurlijk in blijven.”