Met z’n achten lopen de plukkers na een kop koffie richting de dahliavelden. Een palet van felle kleuren komt je tegenmoet: wit, paars, geel, noem maar op. Of zoals ze in de dahliawereld zeggen: Champagne, Gipsy Night of Eveline. Op het veld staan bloemen in acht verschillende kleuren, maar in totaal wel twintig verschillende tinten.

Extra zakcentje
In mei worden de bollen in de grond gestopt. Na ongeveer anderhalve maand komen ze dan uit de grond geschoten. “Het is heel mooi om te zien hoe ze dan in korte tijd van een plantje naar een grote bos gaan”, vertelt Dennis Braspenning terwijl hij de bloemen aanwijst. Dennis is de chef bloemen van buurtschap Klein Zundertse Heikant. “Ik houd van buiten werken. Het is mijn passie. Dat je met zoveel verschillende tinten bloemen een bepaald beeld kunt maken, dat is gewoon mooi.”

Vlak naast de tent waar de wagen voor het bloemencorso wordt gebouwd, liggen de dahliavelden van het buurtschap. Al een paar weken voor het corso worden daar bloemen geplukt. In eerste instantie nog niet voor henzelf, maar voor andere corso’s. “Vorige week hebben we geplukt voor de corso's in Vollenhove en Blankenberge in België”, vertelt Dennis. Het is een manier om elkaar te helpen en om zelf een extra zakcentje te verdienen.

Deze ochtend staan er dus acht mensen op het veld te plukken, waaronder Wil. Met zijn 86 jaar is hij de oudste plukker deze ochtend. “Maar kijk eens hoe snel hij is”, knikt Dennis. Inderdaad, binnen een paar seconden heeft Wil weer een stuk of vijf dahlia’s geplukt en in zijn emmer gegooid. “Het is leuk om te doen”, vertelt hij. “Ja, het draait wel om gezelligheid, he.” En dat is ook de grootste drijfveer voor de andere plukkers. Gezelligheid, een bakje koffie erbij en gezellig kletsen.

Verwelken
Maar er moet natuurlijk ook serieus geplukt worden. Als de emmer van de plukker vol zit met dahlia’s, worden die in kisten gegooid. In één kist zitten ongeveer vijftig dahlia’s, die de buurtschap dan weer kan verkopen voor 7 euro. De kisten worden opgehaald en naar een koeling gebracht. Dat is belangrijk, want zodra de bloem geen water meer krijgt, kan hij natuurlijk niet lang overleven. “Hooguit vier dagen”, vertelt Dennis.

“Zodra ze van de steel af gaan, krijgt hij geen vocht meer en dan verwelkt hij langzaam.” En dus is het af en toe best wel een race tegen de klok. “We proberen zo kort mogelijk voor het corso de dahlia’s te plukken.”

In twee dagen tijd worden de dahlia’s uiteindelijk op de wagen getimmerd. Het is het laatste wat er gebeurt aan de wagen. En op zondag kan de corsowagen van buurtschap Klein Zundertse Heikant dan door de straten van Zundert schitteren, met daarop bijna 250.000 kleurrijke dahlia’s.