Frank komt niet meer in Zundert sinds hij juryvoorzitter van het corso is
Frank Timmers neemt zijn rol als juryvoorzitter dan ook erg serieus. “Hier komt straks een grote tribune”, wijst hij bij een stuk van de route aan. “En daar, aan de overkant van de straat, komt de andere tribune.” In het midden komen dan de corsowagens voorbij. “Als de winnaar daar aankomt, klinken de historische woorden: ’Jullie mogen stoppen’. Dan ontstaat er Zundertse jubel. Dat is één grote brok emotie, dat is fantastisch.”
"Elk jurylid heeft zo zijn eigen specialiteit."
Met een corso van zo’n hoog niveau, kun je je voorstellen dat het kiezen van een winnaar erg moeilijk is. “Wij kijken naar een aantal aspecten, bijvoorbeeld vormgeving, theatrale kwaliteiten en materiaalgebruik”, legt Frank uit. “Elk jurylid heeft zo zijn eigen specialiteit. We hebben een kunstenaar, iemand die zand- en ijsscultpuren maakt en een bloemvormgever. Zij werken allemaal op internationaal niveau.”
Als voorzitter van deze jury is het Franks taak om leiding te geven aan het proces. “De juryleden zijn doorgaans artistieke mensen. Die denken vaak niet in structuur. En we moeten in een hele korte tijd wel een hele degelijke uitslag hebben. Dus ik zorg voor die structuur. En tegelijkertijd moet ik er ook voor zorgen dat ze het nog leuk blijven vinden”, lacht Frank trots.
Winnen of niet, bij iedereen is de ontlading groot op de dag van het corso. “Want je hebt het gered”, legt Frank uit. “De prijs kan tegenvallen, maar je hebt het toch gedaan met z’n allen. Dat geeft een fantastisch gevoel van trots.” Maar toch kan niks tippen aan de ontlading van de winnaars. “Het geluk dat je ziet bij die mensen is zo intens een waanzinnig. Dat maken ze soms maar één keer mee in hun leven. Dan krijg je echt wel kippenvel.”
"Als zij beginnen te huilen, pink ik zelf ook een traantje weg."
Vervolgens wordt er volop feestgevierd door de winnaars en door de rest van de deelnemers. Een feestje waar Frank zelf ook graag bij was. Maar sinds hij juryvoorzitter is, slaat hij dit over. "Ik woon zelf in Prinsenbeek en kom sinds ik juryvoorzitter ben niet meer in Zundert, behalve met het corso. Ik wil afstand bewaren, ik wil geen kenniskring in Zundert hebben. Ik wil niet op de een of andere manier beïnvloed worden. Serieus hè?"
Maar op de dag van het corso zelf, geniet Frank Timmers misschien wel net zo hard als de winnaar. “Als zij beginnen te huilen, dan pink ik zelf ook een traantje weg.”
