Piet mist zijn hond al twee weken na inbraak: 'Ze was altijd in mijn buurt'
Piet en zijn vrouw kwamen twee weken geleden thuis toen ze zagen dat de schuifpui van hun huis was ingeslagen. In de tuin troffen ze hun vijver halfleeg aan. "In onze vijver zitten veel koikarpers. Ik denk dat de inbrekers vissen wilden stelen en daarnaast spullen uit ons huis wilden meenemen. Daar zijn ze Lotje en onze andere hond tegengekomen."
Als er niemand thuis is, blijven de twee honden van Piet samen in de bijkeuken met de deur dicht. “Die deur stond na de inbraak open. De honden kunnen samen erg tekeer gaan. We vermoeden dat de inbrekers daarom zijn gevlucht. Ze hebben niks meegenomen."
Piet denkt dat Lotje is ontsnapt. “Lotje is een beetje een bange hond, dus waarschijnlijk is ze weggelopen. Ze kwam nooit van huis, ze was altijd bij mij in de buurt. En nu is ze weg.”
Groepen vrijwilligers van de Stichting Waar is onze Angel speurden weilanden en maïsvelden in de omgeving af. "We denken dat ze in het maïs zat, of misschien nog steeds zit", zegt Piet. "We hebben op verschillende plekken camera’s neergezet en gefilmd met drones, maar daarop was niks te zien." Speurhonden doken het maïs in, maar ze sloegen niet aan.
Wel zei iemand van de vrijwilligers geblaf te hebben gehoord. "Maar of dat Lotje was? Dat zou ik zelf moeten horen." Zaterdagochtend zocht Piet nog anderhalf uur lang in de velden. Zondag wil de familie opnieuw zoeken, samen met vrijwilligers. "Het heeft alleen zin als we met een grote groep zijn. We hopen dat mensen zich nog melden om mee te helpen."
"Misschien is ze wel overleden."
Piet houdt rekening met alle scenario’s. “Hoe gaat het na twee weken met een hond van 10 jaar die nooit eerder van huis is geweest? Misschien is ze wel overleden. Dat is heel moeilijk, maar daar zou ik vrede mee hebben. Als ik het maar weet."
De hond is gechipt en de vermissing is gemeld bij de dierenarts en een nabijgelegen asiel. Piet blijft ondertussen hopen dat hij Lotje snel weer in zijn armen kan sluiten. “Natuurlijk mis ik haar. Als ik ’s morgens op de bank lig, komt ze altijd bij me liggen. Ik hoop dat ze nog terugkomt. Meer dan dit kunnen we nu niet doen."
