Bij een persmoment voor het WK atletiek zijn er voor diverse atleten grote tafels neergezet waaraan meerdere journalisten zitten. Voor Sven Roosen is een kleine tafel genoeg, want de mediabelangstelling is veel minder.

De Eindhovenaar snapt dat er maar weinig journalisten geïnteresseerd zijn in de tienkamp bij mannen en de zevenkamp bij vrouwen. Datzelfde geldt voor sponsoren, die niet bepaald in de rij staan.

“Als je fit bent, doe je per jaar twee of drie tienkampen. Er is een grote wedstrijd in Oostenrijk, maar die wordt alleen uitgezonden door de Oostenrijkse televisie. Bij het WK komen we wel op tv, maar persoonlijke sponsoren zijn dan niet toegestaan. Maar ach, ik doe deze sport niet omdat ik rijk wil worden en een jetset-leven wil. Ik doe dit omdat ik iedere dag plezier heb.”

Vroeger overwoog hij weleens om de overstap van de tienkamp naar de vierhonderd meter te maken, één van zijn sterkste onderdelen. "Maar uiteindelijk won de liefde voor de meerkamp. Geen dag is hetzelfde, ik hou van de variatie."

Stiekem vindt Roosen het wel jammer dat er zo weinig aandacht is voor de meerkamp. Zeker omdat hij tijdens de Olympische Spelen in Parijs zijn beste prestatie ooit neerzette en vierde werd. Zo hoog eindigde geen andere Nederlandse individuele atlete.

Na het sportieve hoogtepunt in de Franse hoofdstad volgde een vervelende periode. “Van de top naar een dieptepunt. Ik had al langer last van m'n knie en in november werd een scheurtje in mijn kniepees geconstateerd. Dat heeft me bijna mijn hele voorbereiding gekost, want tot en met april heb ik gerevalideerd. Nog steeds ben ik de belasting aan het opbouwen.”

Ondanks de verre van vlekkeloze voorbereiding maakt Roosen zijn debuut op het WK. “Deze wedstrijd is geen eindstation in het hele revalidatieproces. Ik hoop ten eerste een hele tienkamp af te ronden. De afgelopen periode zag ik tijdens wedstrijden dat mijn prestaties op losse onderdelen zoals discuswerpen en polsstokhoogspringen goed waren. Wel sta ik iets minder zelfverzekerd in mijn schoenen dan in vergelijking met Parijs. Het is voor mij verrassend wat er uit gaat komen.”

De Eindhovenaar kijkt het liefst drie jaar vooruit naar de Olympische Spelen. In Los Angeles wil hij zijn allerbeste vorm tonen. “Er is voor mij nog volop verbetering mogelijk. Ik weet wat mijn zwakke en sterke punten zijn. Het liefst wil je dat je alles uitvoert met twee vingers in de neus, maar dat werkt helaas niet zo. Mocht ik het geluk aan mijn zijde hebben en als ik heel kan blijven, dan ga ik voor de medailles.”