Sonja heeft veel tattoos; haar arm noemt ze haar 'totempaal'. Toch springt er één uit: de tattoo die ook Lady Gaga heeft. Niet omdat ze fan is van de Amerikaanse popster. "Ze is uniek en inspirerend, maar vooral doordat zij iets soortgelijks heeft meegemaakt als ik, voel ik een band."

De tattoo staat voor solidariteit met slachtoffers van seksueel misbruik. "Toen ik die bij haar op de schouder zag, wist ik: die moet ik ook. Ik heb gevochten voor mijn jeugd, en dit symbool vertelt dat verhaal.

Sinds haar vierde werden Sonja, haar zusje en moeder mishandeld. "Mijn vader was géén vader", zegt ze fel. Ze hoopt met die woorden duidelijk te maken wat haar is overkomen, zonder in gruwelijke details te moeten treden over de seksuele en fysieke mishandeling. "We hebben twaalf jaar lang op onze tenen door het huis gelopen."

Toen ze op haar achttiende bij een drukkerij ging werken, zagen collega’s de blauwe plekken. Zij stuurden Sonja naar een vertrouwensarts, die hielp haar in te zien dat vluchten een optie was: "Ik ben thuisgekomen en heb mijn moeder verteld dat ik dit niet meer wilde."

Samen maakten ze een geheim, maar doodeng plan. "Mijn zusje en ik deden alsof we op stap gingen", vertelt Sonja. Ondertussen gooiden ze koffers en tassen met spullen over de schutting. Haar moeder vertrok later zogenaamd 'om een brief te posten' en kwam nooit meer terug. "Die avond zocht mijn vader ons nog. Hij kon niet verkroppen dat we hem te slim af waren", zegt ze bitter. "We hebben de dood in de ogen gekeken, die avond en de jaren ervoor, maar we hebben het overleefd."

Haar vader bleef haar achtervolgen, vooral in haar hoofd. "We hebben aangifte gedaan, maar na twee jaar tbs stond hij weer buiten." Twintig jaar na de vlucht, toen Sonja 39 was, belde haar moeder haar op: hij stond voor de deur. Voor het eerst voelde Sonja meer woede dan angst: "Ik ben op mijn fiets gesprongen, heb hem uitgescholden, zijn scooter omgegooid en geschreeuwd dat ik zijn kind niet was." Voor Sonja was het een keerpunt. "Na al die jaren kon ik me eindelijk verweren."

De littekens bleven. Op haar 42e belandde ze in een burn-out. "Ik dacht dat ik alles verwerkt had, maar vechten was als kind mijn enige bescherming geweest. Dat maakte nu geen leuk mens van me: ik sloot mensen buiten, had een grote mond, terwijl ik zo niet ben."

Ze ging maandenlang in traumatherapie. "Ik herinnerde me altijd dat ik niet bang was geweest, maar mijn geest hield me voor de gek", vertelt ze emotioneel. Tijdens een therapiesessie speelden ze het vluchtmoment na. "Ik herinnerde me hoe mijn vader voorbij reed en wij achter een bushokje doken. Potverdorie wat wás ik bang!" Na dat inzicht liet ze haar schild vallen, ze liet de angst en ook anderen toe: "Trauma kan je onbewust een ander mens maken, therapie heeft me daarvan gered."

De tattoo op haar borstbeen en dicht bij haar hart, herinnert haar aan haar kracht tijdens die twaalf jaar, tijdens de vlucht en de traumatherapie die haar leven weer draaglijk maakte. "Ik heb gedacht aan zelfmoord, maar ik had de kracht om door te gaan. Dat heb ik nog steeds", zegt ze trots.

Nu zet Sonja zich in als vrijwilliger bij de Merel van Groningenfoundation. Die helpt slachtoffers van sexting, grooming en loverboys. Ze volgt het nieuws, zoals de dood van de 17-jarige Lisa in Abcoude, met zorgen. "Toen mijn moeder, zusje en ik aangifte deden bij de politie moesten wíj bewijzen dat dit de waarheid was. Dat is keihard, als je zo kwetsbaar bent."

Volgens haar moet het proces anders: "De politie moet zeggen: 'fijn dat je gekomen bent', jou serieuzer nemen, vertrouwen geven. Als de eerste stap online zou kunnen, zodat je om hulp kunt vragen nadat jou iets is overkomen, verlaagt dat de drempel om uiteindelijk aangifte te doen."

Sonja wil anderen die hetzelfde meemaken een boodschap meegeven: "Geloof me, je hebt meer kracht dan je denkt." Met haar tattoo geeft ze mensen nu solidariteit en steun, zoals de tattoo van Gaga dat ooit voor haar deed.