Het idee ontstond zo’n tien jaar geleden, toen Spruit samen met zijn vrouw een intiem samenzijn wilde organiseren in de tuin. “Dat was toen nog heel bescheiden met een beperkt aantal gasten.” Al snel groeiden de ambities. “We wonen op een boerderij met een groot erf, groot genoeg om meer mensen uit te nodigen." Ieder jaar kwam er iets bij, tot het acht jaar later is uitgemond in een knus festival: "Iedereen is hier welkom."

De naam De Nood een Deugd vindt zijn oorsprong in de allereerste editie. “We wilden het feest aanvankelijk op een externe locatie organiseren, maar de kaartverkoop liep niet goed. Daarop trok de ticketorganisatie de stekker eruit." Spruit liet het er niet bij zitten. “We hebben de stoute schoenen aangetrokken en het feest gewoon op ons eigen erf georganiseerd. We hebben dus letterlijk van de nood een deugd gemaakt. Zo kwamen we op de naam.”

Artiesten als Mercy John, Woody Veneman en de Hannah Aldridge Band traden zondag op in Bergeijk. Zij werden door Spruit in de watten gelegd: "Ze krijgen tussen zes en zeven allemaal tegelijkertijd een warme maaltijd. Onze kookploeg is al drie dagen bezig om dit voor te bereiden."

Ook dochter Rosa Spruit stond op het podium en wist het publiek te enthousiasmeren met haar zang- en gitaarkunsten. “Echt heel leuk", zegt een bezoeker uit Bergeijk, ze is op de fiets naar het erf gekomen. “Het is hier ieder jaar gezellig, de muziek is goed en er hangt gewoon een relaxed sfeertje.”

Voor sommige bezoekers is hun laatste festivalbezoek al even geleden. “Normaal gesproken moet ik op zondag voetballen, dus het is leuk dat ik dit jaar wél kon gaan", vertelt een man die het feest jaren geleden ook al eens bezocht. “Het is nog altijd even gemoedelijk.” Hij wist op het laatste moment tickets te bemachtigen. “Eigenlijk was alles uitverkocht, maar voor ons maakten ze een uitzondering.”

Er is één act die steevast op de line-up prijkt: Sex dans le maïs. Het blijkt een grap die al jaren rondgaat op het erf. “We wonen hier tussen de boeren, er is altijd wel een maisveld in zicht", legt Spruit uit. Bezoekers kunnen drie euro in een bakje leggen om zogenaamd seks te hebben in het veld. Een echte act is het dus niet, maar het staat al jarenlang tussen de namen. “Er is ooit iemand geweest die drie euro neerlegde. Of hij het ook echt gedaan heeft, dat weet ik niet.”

Voor het festival werden ongeveer vierhonderd kaarten verkocht, precies het aantal dat Spruit goed kan overzien. “Het moeten er niet veel meer worden." Ieder jaar ziet hij weer veel bekende gezichten. “Zestig procent van de bezoekers komt uit de regio. Het is leuk om die mensen terug te zien komen.”

Voor wie ook eens een festival in de tuin wil opzetten, heeft Kees nog wel een tip: "Bel mij even."