De 14-jarige Esmee is tien maanden na haar overlijden nog prominent aanwezig in haar ouderlijk huis aan Den Hoek in Sint Anthonis. Midden in de woonkamer hangt een groot portret van haar en in een kast eronder zijn veel foto’s en allerlei spullen van haar verzameld.

Hier in dit boerderijtje woonde Esmee met haar moeder Angela, vader Peter en haar jongere zusje. De dag dat ze om het leven kwam, vergeten haar ouders nooit meer. “Het was een gewone ochtend”, vertelt Peter. “Ik lag nog in bed en Angela deed open. Politie. Ik moest meteen komen.”

De agenten hadden het allerslechtst mogelijke nieuws voor de verbijsterde ouders. "Uw dochter heeft een ernstig ongeluk gehad en ze is daarbij overleden", vertelden ze meteen zonder omhaal. De laatste keer dat Angela haar oudste dochter sprak bleek die morgen in de badkamer. Daarna was ze weg, naar school in Boxmeer.

Esmee fietste al duizenden keren over het Rondveld naar de T-splitsing met de Stevensbeekseweg in Sint Anthonis. Daar stak ze altijd over om op het fietspad te komen. Die donderdagochtend vlak voor de kerstvakantie was het donker en druk. Esmee wachtte geduldig achter een auto die de weg op wilde draaien, toen een vuilniswagen van achteren naderde over het Rondveld. De chauffeur was de 41-jarige Lidwina S. uit Nijmegen die al vroeg met haar ronde was gestart.

In de rechtbank in Den Bosch bleek op 8 september dat zij Esmee nooit heeft gezien, ondanks dat het achterlicht van de fiets van Esmee helder brandde en er honderden meters vrij zicht was. Ook heeft Lidwina Esmee niet opgemerkt in haar dode hoek, toen ze rechtsaf wilde slaan: de beelden van de camera's aan de zijkant van haar truck heeft ze niet geregistreerd. Terwijl ze die beelden in haar cabine kan zien.

De ouders van Esmee kunnen er met hun verstand niet bij wat er die ochtend met hun dochter is gebeurd. “Die vrouw mocht helemaal niet rijden”, vindt vader Peter. “Ze had net haar groot rijbewijs en voelde zich nog helemaal niet vertrouwd in die wagen.”

De ouders snappen niet dat de vrouw Esmee niet heeft gezien op die lange weg richting de T-splitsing. Maar chauffeur Lidwina bleek ook niet nuchter. Ze had speed gebruikt de avond ervoor en was nog onder invloed tijdens de aanrijding. Ook bleek ze al een flink strafblad te hebben met daarop brandstichting en veel veroordelingen voor alcohol en drugs in het verkeer, met of zonder rijbewijs.

Abonneer je op onze podcast en mis niks over criminaliteit en rechtszaken in Brabant. Aflevering 3 gaat over de zaak van Esmee:

De ouders van Esmee schudden nog maar eens hun hoofd aan de eettafel als ze het er weer over hebben. Als iemand veilig reed was het Esmee, vertelt Peter. Beide ouders vertellen wat een leuk kind ze was: een heel stoere, lieve meid van 14, vriendelijk en behulpzaam die voor iedereen klaar stond, zo vatten ze samen.

“We hadden een papa’s kindje en een mama’s kindje”, legt Peter de rolverdeling uit. Esmee trok meer naar papa en hield net als Peter van rockmuziek. Metallica, ACDC, dat werk. ”Vorig jaar ben ik nog met haar naar Rammstein geweest in Nijmegen”, vertelt Angela. “Dat was haar eerste grote concert.”

De ouders vinden de straf voor chauffeur Lidwina veel te laag. Ze kreeg twee jaar cel van de rechter, waarvan een jaar voorwaardelijk. Ook moet ze zich laten behandelen aan haar stoornissen en haar verslaving aan alcohol en drugs. “Een straf is nooit hoog genoeg”, vindt Angela. “Ik had gehoopt op een langere straf, wij hebben immers levenslang”, vertelt ze op de dag van de uitspraak van de rechtbank.

Het gemis bij beide ouders en het jongere zusje van Esmee is levensgroot. “Ons hele gezinsleven is veranderd”, vertelt Angela. “We proberen het met z’n drieën nu te redden, maar we weten eigenlijk niet hoe we verder moeten. Bijvoorbeeld kerst zal nooit meer hetzelfde zijn.”

Vertrouwen dat Lidwina door haar straf en behandeling op het rechte pad zal komen, hebben beide ouders niet zo. “Daar heb ik een hard hoofd in”, zegt Peter meteen. “Ze heeft al zo vaak bewezen dat ze het niet kan. Eerdere straffen hebben ook niet geholpen.”

Angela en Peter gaan nog regelmatig naar de kruising waar het fatale ongeluk gebeurde. De gemeente heeft er een bankje geplaatst, zodat de ouders en ook de vrienden van Esmee daar even kunnen zitten en aan Esmee kunnen denken. Ze kijken dan uit op een T-splitsing, zoals er duizenden in Brabant zijn, waar door de onoplettendheid van een chauffeur hun 14-jarige dochter haar leven verloor. De vele bloemen, knuffels en foto’s in het ouderlijk huis van Esmee, op een paar minuten van de kruising, houden de herinnering aan haar levend.