René Maas doet al sinds zijn zestiende aan hardlopen. Hij deed mee aan atletiekwedstrijden en droeg normale hardloopschoenen, die de meeste mensen wel kennen. Dat veranderde in 2012, toen René overstapte op een minimalistische hardloopschoen. Die zool heeft minder demping, waardoor de voeten veel nauwer contact hebben met de grond.

In 2018 gingen zijn schoenen helemaal uit. “De eerste keer was in de Loonse en Drunense Duinen. Op het moment dat ik het deed, voelde het als een bevrijding. Met schoenen aan ben je je niet bewust van wat er om je heen is en wat er onder je voeten gebeurt.”

René ziet dat steeds meer mensen stilstaan bij hun gezondheid en op blote voeten lopen hoort daar volgens hem bij. “In schoenen zitten de tenen over elkaar heen, terwijl ze anders juist meer ruimte hebben.”

Erik Spinhoven is zo'n iemand die sinds kort niet meer op een schoeisel hardloopt. Ook gebruikt hij geen hartslagmeter meer of een telefoon die precies zijn route bijhoudt. “Vroeger was ik de hele tijd bezig met uitslagen, grafiekjes en kijken naar afstanden. Nu loop ik relaxed en heb ik veel meer oog voor mijn omgeving. We lopen altijd in de natuur en je bent je bewust van hoe mooi het hier is”, zegt hij, terwijl er een bij rond zijn hoofd zoemt. “Kijk, dit is precies wat ik bedoel."

Het kostte Spinhoven enige tijd voordat hij zonder grote problemen op blote voeten kon hardlopen. “Je bent zo gewend aan die schoenen en het rubber eronder. Het hardlopen zonder die bescherming kun je niet meteen kilometers volhouden dat moet je rustig opbouwen.”

“Door schoenen heb je veel afgeleerd. Zo neemt je lichaam een andere stand aan. Voor mij voelen schoenen als oorkappen voor mijn voeten. Het is puur een kwestie van wennen op blote voeten”, aldus René.

Het lopen zonder bescherming om de voet heeft ook risico’s. In deze tijd van het jaar liggen er bijvoorbeeld veel eikels en dennenappels op de grond. “Je probeert ze te ontwijken. Maar dat is bij mij al een paar keer mislukt. Dat doet best zeer, kan ik je zeggen."

Hij vervolgt: "Maar het is even slikken en weer door. Gelukkig heb ik nog niet in de hondenpoep gestaan. Een drol tussen je tenen lijkt me niet prettig”, zegt Spinhoven met een bedenkelijk gezicht.

Maas noemt het eerder een bewustzijnsoefening. “Je probeert goed op te letten. In plaats van dat je rechtdoor banjert, ga je de dingen ontwijken en wissel je veel meer af.”