Ine moest vluchten na gewelddadige relatie en voert nu actie als Dolle Mina

Gisteren om 16:30 • Aangepast gisteren om 17:01
nl
Met de kille woorden: "Hij zei dat ik een kogel door mijn kop zou krijgen", blikt Ine van de Donk (30) terug op de gewelddadige relatie die haar leven jarenlang beheerste. Vrijdag staat ze als actievoerder op het Kasteelplein in Breda, waar de Dolle Mina’s een tentenkamp opzetten. Het doel: meer aandacht voor het tekort aan opvangplaatsen voor vrouwen die vluchten voor huiselijk geweld.
Profielfoto van Ronald Sträter
Geschreven door

"Er zijn in Nederland 1800 bedden nodig", legt Ine uit. "Maar er zijn er maar 1024. Dat betekent dat honderden vrouwen letterlijk nergens heen kunnen. Terwijl het juist in de eerste uren na het verbreken van een relatie levensgevaarlijk kan zijn. Dan is de kans op femicide (moord op vrouwen door hun (ex-)partner) het grootst. En toch moeten vrouwen vaak ‘nee’ horen."

"Ik heb vaak gedacht: ik overleef dit niet."

Ine is strijdbaar, want ze weet precies hoe het voelt om geen veilige plek te hebben. Ze zat in een relatie met, zoals ze zelf omschrijft, intiem terreur. "Hij sloopte stukje bij beetje wie ik was. Ik mocht niks meer zelf beslissen en raakte mijn identiteit kwijt. En er was ook heel veel seksueel geweld. Ik heb vaak gedacht: ik overleef dit niet."

Toen Ine de relatie verbrak, werd het er niet beter op. Integendeel, haar ex ging haar stalken en bedreigen. "Ik kreeg honderden berichten en voicemailtjes", vertelt ze. "En altijd met die ene boodschap: dat ik dood zou gaan. In die periode ben ik de opvang ingegaan, maar zelfs daar vroegen ze of mijn verhaal wel klopte. Terwijl de doodsbedreigingen gewoon binnenkwamen op mijn telefoon."

"Uiteindelijk werd ik zelfs weggestuurd en stond ik vijf dagen letterlijk op straat. Terwijl hij doorging met bedreigen! Pas later kreeg ik weer hulp." Die ervaring heeft haar gevormd. "Ik wist: dit mag geen andere vrouw overkomen. Daarom zet ik me nu in als Dolle Mina."

Actievoerder Ine zat zelf ook in een gewelddadige relatie (foto: Ronald Sträter).
Actievoerder Ine zat zelf ook in een gewelddadige relatie (foto: Ronald Sträter).

Vrijdag verandert het Kasteelplein in Breda in een tentenkamp. Twaalf uur lang voeren de Dolle Mina’s in twaalf steden actie tegen het beddentekort in de vrouwenopvangcentra. "Met het motto ‘Liever een bed dan een begrafenis’ willen we laten zien dat opvang letterlijk levens redt", zegt Ine, die de slogan van de gelijknamige petitie ook bedacht. "Want wat denk je dat meer kost, een begrafenis of een veilige opvangplek?"

Bezoekers worden opgeroepen om in rode of oranje kleding te komen, de kleuren die in de vrouwenopvang gebruikt worden om het gevaar aan te geven. “Oranje betekent dreiging, maar met veiligheidsafspraken kun je nog naar buiten. Rood is directe levensdreiging. Dan zit de deur dicht."

"Het is onvoorstelbaar dat we in Nederland vrouwen die veiligheid ontzeggen."

Volgens Ine is het tekort schrijnend en krijgen vrouwen vaak 'nee' te horen als ze aankloppen bij de opvang. "Hoe leg je uit aan een vrouw die net haar partner ontvlucht is, dat er geen plek is? Dat ze moet wachten, terwijl ze weet dat ze gevaar loopt? Het is onvoorstelbaar dat we in Nederland vrouwen die veiligheid ontzeggen. En daarbij ook vaak de kinderen."

Een wachtrij voor veiligheid zou niet mogen bestaan, vindt ze. "Je kunt toch niet beoordelen of iemand ‘gevaarlijk genoeg’ bedreigd wordt? Iedere vrouw die de stap zet om weg te gaan, moet geholpen worden. Punt."

Door haar eigen ervaring is voor Ine de strijd meer dan activisme: het is een missie. "Ik heb twintig maanden lang in de opvang gezeten en gezien hoe vrouwen gebukt gaan onder geweld. Maar ik heb ook gezien hoe ze weer opkrabbelen als ze de kans krijgen. Dat gun ik iedereen. Daarom ben ik hier en daarom voer ik actie."

Vrijdag hoopt ze op een grote opkomst in Breda. "Neem je tent mee, kom in rood of oranje, en laat zien dat dit probleem niet langer genegeerd kan worden. Want echt: liever een bed, dan een begrafenis."

Wie zijn de Dolle Mina's?

De Dolle Mina’s, opgericht in 1970, was een feministische actiegroep die streed voor gelijkheid en zelfbeschikking van vrouwen. Met hun motto 'Baas in eigen buik' voerden ze ludieke en provocerende acties voor recht op abortus, anticonceptie, gelijke lonen en kinderopvang. Ze keerden zich tegen seksistische rolpatronen in onderwijs, werk en media.

Hoewel de beweging in de jaren tachtig verdween, wordt de naam vandaag de dag opnieuw gebruikt door jonge feministen die vinden dat vrouwenrechten weer onder druk staan. De Dolle Mina-stijl geldt voor hen als inspirerend voorbeeld van activisme met lef en creativiteit.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!