Samen met haar partner Jeroen kwam ze in de oude Philipsfabriek Gerard te wonen. Op de gangen waar vroeger de Philips-medewerkers liepen, zijn nu de ingangen naar de lofts: een woning die slechts uit één woonruimte bestaat. “Je ziet de leidingen lopen”, zegt ze, terwijl ze naar het plafond wijst.

Blikvanger is het metershoge raam over de volle breedte van de woningen. "Dit is uniek. Je ziet het verticale bos, het oude Klokgebouw en de nieuwe woontoren. Er rijzen hier gewoon hele gave panden uit de grond."

Strijp-S werd vroeger door Eindhovenaren de Verboden Stad genoemd: een stukje Eindhoven waar je alleen in mocht als je bij Philips werkte. "Het hek was altijd dicht. Je kon hier gewoon niet in. Je moest je via de portiersloge aanmelden en dan kreeg je wel of niet toestemming om naar binnen te gaan."

Bijna twintig jaar geleden kreeg Ineke als zelfstandig ondernemer een kantoortje in het Klokgebouw dat voorheen van Philips was. Beveiligers in hokjes controleerden toen nog steeds of je naar binnen mocht. "Er waren ook nog Philips-kantoren. Die portiersloge werd nog gebruikt. Dat was soms voor klanten wel ingewikkeld, want dan moesten ze bij mij zijn, maar dan mochten ze er niet in. Die beveiligers namen hun werk heel serieus."

Er kwam een overgang van Philips-terrein naar bouwterrein. "Het was echt een soort kale vlakte van zand. Er werd alleen maar gesloopt en er waren bouwputten van gesloopte gebouwen. Ik liep door de modder naar de voordeur van het Klokgebouw. "

"Toen Philips uit Eindhoven vertrok, ontstond hier ook een krater, gevoelsmatig. Want Philips trok zich terug, maar ook allerlei voorzieningen en allerlei maatschappelijke inbreng die Philips had, gingen veranderen."

Inmiddels is Strijp-S uitgegroeid in een levendige stadswijk waar de laatste fase is gestart om uiteindelijk op vijfduizend woningen uit te komen. Ineke kon de verandering vanuit haar huiskamer volgen. Ze werd verliefd op Strijp-S en ging er daarom ook wonen.

Waar je ook kijkt, overal zie je woontorens. Ineke vindt dat prettig. "Ik vind de bewegelijkheid en de bedrijvigheid van mensen heel leuk."

Toch zijn er ook zorgen. "Ik zie ook de andere kant. Mijn zorg is dat er ook veel meer eenzaamheid ontstaat. Mensen gaan na het werk de lift in en verdwijnen in hun eigen appartement. Hoogbouw is efficiënt voor de woningnood, maar is het voor de sociale context ook een goede oplossing?" .

In het gebouw waar Ineke woont, is de community - de gemeenschap - heel belangrijk. Samen iets ondernemen. "We doen bijvoorbeeld aan 'gluren bij de buren'. Dan zetten mensen de deur van hun woning open en dan kunnen we bij elkaar komen kijken."

"Op maandagavond hebben we een eetclub. Dan kookt iedereen thuis en dan breng je je pannetje mee en dan kun je bij iemand eten. We hebben hier op de gang ook een bibliotheek en een ruilkledingkast." Ineke geniet met volle teugen van de drukte om haar heen. "Ik hou heel erg van mensen. Als ik rust wil, ga ik wel naar de bossen."