Dierenweide van Ina (73) voorlopig gered: 'Ik ben er nog niet gerust op'

Vandaag om 16:27 • Aangepast vandaag om 18:48
nl
De zeven schapen van Ina van Lieverloo (73) mogen komend jaar in hun weide aan de Mozartlaan in Oss blijven. Dat is de gemeente mondeling overeengekomen met hun verzorgster. Die is daar natuurlijk blij mee. "Maar wat gaat er na 2026 gebeuren", vraagt ze zich bezorgd af.
Profielfoto van Mariëlle Bijlmakers
Geschreven door

Ina en haar man kregen de plaats toegewezen in 2010, toen hun vorige dierenweide ontruimd werd. Jarenlang ging alles goed. Ook na het overlijden van haar man in 2020 behield ze de plek. Maar in januari van dit jaar kreeg ze een brief van de gemeente dat het contract was beëindigd en dat de dieren binnen twee maanden weg moesten.

"Het zorgt ervoor dat ik naar buiten ga."

De systemen van de gemeente zijn door nieuwe privacywetgeving niet gekoppeld, dus de rekeningen bleven komen omdat het overlijdensbericht niet bij de juiste afdeling belandde. Ina protesteerde tegen de snelle ontruiming en er werd uitstel verleend. Maar Ina wil de schapen helemaal niet wegdoen.

Ze vindt rust bij de dieren. “Ik ben mijn man verloren en een half jaar geleden is plotseling ook een van mijn dochters overleden. Dan is het fijn dat je dieren hebt om voor te zorgen. Het zorgt ervoor dat ik naar buiten ga, maar ook dat ik mijn hoofd even leeg kan maken.”

Na raadsvragen van oud-politicus Henk van Gerven van de SP en berichtgeving van Omroep Brabant heeft de gemeente alsnog persoonlijk contact opgenomen met Ina van Lieverloo. Samen zijn ze overeengekomen dat ze sowieso tot eind volgend jaar haar schapen in de dierenweide mag houden. Wat er daarna gaat gebeuren, is nog onduidelijk.

"Ik heb voorgesteld om het contract te verlengen totdat ik niet meer voor de dieren kan zorgen, maar daar moeten ze nog over vergaderen", vertelt Ina. "Degene die erover gaat, was toen op vakantie, dus tja. Ik moet het eerst zien. Pas als ik het op papier heb, heb ik vastigheid."

Ze heeft wel hoop op een goede afloop, maar durft nog niet te juichen. "Ik heb het zo nodig", vertelt de 73-jarige. "Het is echt een uitlaatklep voor me om naar de dieren te gaan. Zo verwerk ik het verlies van mijn man en dochter."

"De menselijkheid speelt toch ook mee."

"Van de gemeente zeiden ze dat als ze het voor mij goed doen, dan moeten ze het ook voor anderen goed doen. En dat snap ik. Maar de menselijkheid speelt toch ook mee. Ik ben er pas gerust op als ik de bevestiging op papier heb. Maar voor nu is de druk van de ketel. Daar ben ik blij mee, ik hoop alleen dat ik in oktober van volgend jaar niet weer zo'n brief krijg dat ik eruit moet."

Wachten op privacy instellingen...

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!