Een laatste Ibiza-moment in Brabant: het kleurrijke afscheid van Jacobine in Tilburg

Wanneer Jochem (28) over zijn moeder Jacobine praat, verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. "Ze was een moderne moeder, eentje die midden in het leven stond. Ze hield van zon, muziek, festivals en vooral van Ibiza. Dat eiland wás mijn moeder." Jacobine van Dooren uit Tilburg overleed in mei 2025 op 51-jarige leeftijd aan uitgezaaide eierstokkanker. Haar levensmotto was eenvoudig, maar alleszeggend: 'Fuck it, do it.'

Jacobine was geen type dat stilzat. Ze werkte als accountmanager in de medische zorg, verkocht ziekenhuisbedden en hulpmiddelen, en stond altijd klaar voor haar drie kinderen en kleinkind.

"Ze was vader en moeder tegelijk," zegt Jochem. "Ze had het niet altijd makkelijk, maar ze klaagde nooit. Ze was zorgzaam, sterk en had een enorme levenslust. Als ze ergens zin in had, dan deed ze het gewoon. Soms twijfels, maar gewoon ervoor gaan."

Die levenslust bracht haar vaak naar Ibiza, het eiland waar ze twee keer per jaar naartoe ging. "Daar voelde ze zich vrij", vertelt Jochem. "Ze ging naar de feesten, danste tot diep in de nacht op David Guetta en genoot overdag van de zon en de zee."

"Thuis genoot ze ook altijd van mooi weer", vervolgt hij. "Als we haar zochten, zat ze meestal buiten in de zon met een wijntje. Ze was een echte partyganger, maar zonder het zweverige gedoe. Gewoon nuchter genieten."

De zomer van 2024 veranderde alles. Jacobine kreeg vage klachten, haar buik zwol op en ze voelde zich moe. Toch ging ze nog op vakantie naar Frankrijk, maar kort daarna bleek dat ze uitgezaaide eierstokkanker had. "Dat nieuws sloeg in als een bom," zegt haar zoon. "Maar zelfs toen bleef ze positief. Ze wilde leven, koste wat kost."

Bientje, zoals ze meestal genoemd werd, onderging chemo-behandelingen en verloor haar haren. Maar ze bleef lachen. "Na elke chemo maakte ze selfies, ging ze taart eten en probeerde ze te genieten. Ze hield altijd rekening met anderen, zelfs toen ze zelf uitgeput was."

In januari 2025 volgde een zware operatie. Aanvankelijk leek die goed te gaan, maar complicaties en nieuwe tegenslagen volgden. In het voorjaar ging haar gezondheid snel achteruit. "Toch bleef ze geloven dat ze beter zou worden", weet Jochem. "De artsen dachten dat ook en samen gingen ze er vol voor. Ze wilde niet praten over doodgaan. Ze was bezig met leven."

Eind mei ging het snel. Jacobine werd opgenomen en toen het niet meer ging, kwamen vrienden en familie kwamen samen in het ziekenhuis. "Een dag later was ze er niet meer," zegt Jochem zacht. "Te snel, te jong."

Toen het moment van afscheid kwam, moest dat in haar stijl. Zonnig, kleurrijk en met een glas cava. "Geen zwarte pakken, maar beige kleding en bloemen", vertelt Jochem. "Ze wilde dat het voelde als een zomers feest, niet als een begrafenis. We draaiden haar favoriete housenummers van David Guetta en Armin van Buuren, mensen lachten, huilden en dansten zelfs een beetje. Het was precies wat ze had gewild. Het was een laatste Ibiza-moment, maar dan hier in Brabant."

Een paar maanden later vloog Jochem met de rest van het gezin naar Ibiza. Daar, op haar lievelingsplek bij Es Vedrà, strooiden ze haar as uit. “Dat was precies wat ze gewild zou hebben,” zegt hij. “De zon, de zee, muziek op de achtergrond. We voelden haar daar echt bij ons.”

Jacobine’s motto leeft voort bij haar kinderen. "Fuck it, do it", zegt Jochem glimlachend. "Dat was typisch mama. Geen spijt hebben van wat je doet, maar alleen van wat je niet doet. En daarom proberen wij nu ook zo te leven. Ze heeft ons geleerd dat het leven bedoeld is om te leven."