Jonge kinderen uitleggen over de dood, dat kan al met boeken van bijvoorbeeld Kikker en het vogeltje en Woezel en Pip. Maar kinderen vertellen wat er gebeurt als een baby overlijdt en er later toch nieuw broertje of zusje bijkomt, dat is lastig. "Er waren geen boeken specifiek gericht op broertjes en zusjes die een kindje hebben verloren in het gezin en daarna weer het geluk mochten ervaren van een nieuw kindje", vertellen Renate uit Heeswijk-Dinther en Ramona uit Mariahout.

"Het gaat om zowel het liefhebben van degene die je verloren bent als verheugen op de komst van de nieuwe baby. Dat zijn tegenstrijdige gevoelens die verwarrend zijn voor kinderen."

Renate maakte het zelf mee. Twee jaar geleden werd haar zoontje Mees te vroeg geboren. "Hij heeft twee dagen geleefd en is aan een hersenbloeding overleden. We hadden toen al twee kindjes, Sepp en Suus. Die waren toen drie en vier. Ik werd daarna opnieuw zwanger en dat vonden zij heel lastig."

Zus Ramona vult aan: "Renates kinderen hebben de eerste week nadat ze vertelde dat ze weer zwanger was ook niet gereageerd. Ze wisten niet wat ze er mee aan moesten, het was gewoon stil."

Ze zochten naar een kinderboekje om het Sepp en Suus beter uit te kunnen leggen. Maar dat was er niet. "Een boek over een regenboogbaby, zoals je dat noemt. Er is een kindje overleden en er komt een nieuw kindje bij. Wat betekent dat dan voor het gezin? Je mag nog steeds verdrietig zijn om het ene kindje en blij zijn om de regenboogbaby."

De zussen pakten de handschoen zelf op en gingen aan de slag met een prentenboek. Het resultaat is: 'Max, Bo en de regenboogbaby'. Dat verschijnt nu in de Baby loss awareness week, een week waarin wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor babysterfte. "Het verhaal begint op het moment dat broertje Jip overlijdt. Max en Bo hebben een mooi plekje voor hem ingericht in huis om hem te herdenken en vervolgens vertellen mama en papa dat er een nieuw kindje in het gezin gaat komen", vertellen de zussen.

"Vanuit daar komen de vragen van de kinderen: Gaat deze baby dan ook dood? Gaan we baby Jip dan vergeten? En ook de emoties die daar dan bij horen. We hebben bijvoorbeeld plaatjes van gezichten die emoties nabootsen. Kinderen kunnen daarmee aangeven hoe ze zich voelen. Het is een laagdrempelige manier voor ouders om te kunnen checken bij hun kinderen wat er in ze om gaat."

Renate las het boek voor aan haar eigen kinderen Sepp en Suus. "Ik zag direct het effect van het boek. Ze stelden meteen vragen over de dood. Het geeft een opening om het te hebben over de overleden Mees en over de nieuwe baby."

Ze hoopt dat anderen er ook wat aan hebben. "Gelukkig gaat het bij de geboortes van kinderen heel vaak goed. Maar mocht het misgaan, dan is het fijn als er een hulpmiddel is waarmee emoties bij jonge kinderen zo bespreekbaar gemaakt kunnen worden."