"Ik werd een paar seconden duizelig en toen werd het zwart", vertelt Lars. "Vanaf dat moment weet ik niks meer." Hij viel neer tijdens de wedstrijd tegen Lottum/GFC’33. Onder anderen een speler van de tegenstander begon met reanimeren en redde zijn leven. De traumahelikopter werd opgeroepen, maar Lars is uiteindelijk met de ambulance naar het Radboudumc in Nijmegen gebracht.

Daar lag hij 40 uur in coma. "Voor mijn omgeving was het een megaspannende tijd. Niemand wist hoe ik eruit zou komen", zegt hij. Dinsdagochtend werd hij wakker. "Ik was nog wat warrig van de slaapmedicatie. Mijn moeder stond naast mijn bed en zei iets als: ‘Je hebt ons flink laten schrikken’." Lars besefte snel wat er gebeurd was, al wist hij niet in welk ziekenhuis hij was opgenomen. "Ik wist niet of ik in Boxmeer of Nijmegen lag. Dat werd me later verteld." Wonder boven wonder heeft hij vrijwel niets overgehouden aan zijn hartstilstand. "Ik ben er echt goed uitgekomen."

Toen Lars op zijn twintigste zijn eerste profcontract bij VVV tekende, kwamen bij de medische keuring hartproblemen aan het licht. Een lekkende hartklep en hartkwalen zorgden ervoor dat zijn hartslag niet boven de 150 mocht komen. Liefst drie jaar mocht hij niet meer sporten. Na behandelingen en controles kreeg hij afgelopen december goed nieuws om recreatief te sporten. Na anderhalf jaar als coach bij Sambeek trok hij weer zijn voetbalschoenen aan. "Toch ging het mis. Dat kwam volledig uit de lucht vallen, er was geen enkele aanleiding toe."

Wat de hartstilstand precies veroorzaakte, is nog steeds onduidelijk. Lars: "Ze kunnen het niet verklaren." Wel staat nu vast dat zijn hartklep ernstiger is gaan lekken en geopereerd moet worden. Ook krijgt Lars een ICD: een klein kastje dat zijn hartritme bewaakt en ingrijpt als dat nodig is.

De operatie aan zijn hartklep staat gepland over anderhalve week. Daarna volgt een herstelperiode van zes tot acht weken, plus nog eens zes weken voor het herstel van de ICD-plaatsing. "De ICD geeft mij weer vertrouwen in mijn lichaam. Als alles goed gaat, zou ik over een half jaar weer dicht bij de oude Lars kunnen zijn. Dat is het doel." Hij heeft er vertrouwen in. "Ik ben nog jong, ga redelijk fit de operatie in en heb nog steeds een bepaald doorzettingsvermogen vanuit de topsport. Sport is altijd een groot deel van mijn leven geweest. Misschien wordt het wel iets minder intensiefs."

Hoewel hij het ziekenhuis al drie weken niet uit is geweest, verveelt Lars zich niet. Hij krijgt veel bezoek, onder anderen van zijn voetbalteam. "Je merkt de eerste keer dat iedereen onder de indruk is van hoe goed het nu gaat. Ze hebben me op het veld zien liggen en dan zien ze me hier. Dat is een enorm contrast." Verder werkt hij op zijn laptop aan schoolopdrachten van zijn studie (Finance& Control aan de HAN in Nijmegen) én op het bedrijf van zijn vader. "Ik heb mijn laptop hier en mijn docenten geven me de ruimte."

Ook heeft hij veel steunbetuigingen gekregen. "Het is bijzonder wat het losmaakt bij iedereen", vertelt hij. "Ik krijg veel berichten, bloemen, ballonnen, fruitpakketten, appjes en kaartjes. Soms ook van mensen die ik nooit heb gesproken. Het is mooi dat veel mensen meeleven." Op de afdeling cardiologie is hij de jongste. "Ik trek de gemiddelde leeftijd flink omlaag", lacht hij.