Gewapend met harken, schoffels en kruiwagens zijn de vrijwilligers druk bezig op het pleintje bij de kerk. Het zijn vooral dorpsgenoten die elkaar al jaren kennen. “We zijn de perkjes aan het opschonen,” vertelt Martien. “In de zomer houden we ze onkruidvrij, nu is het vooral blad ruimen.”

Het onderhoud is een flinke klus, maar ook dankbaar werk. “Het dorp moet mooi blijven, vind ik, en daar moeten we met zijn allen aan denken. We krijgen vaak complimenten dat het er netjes uitziet. Daar doe je het voor.”

Bijna iedere week werkt er een andere groep van zo’n tien vrijwilligers in het hart van Keldonk, vertelt vrijwilligerscoördinator Ad Peters. “We hebben drie groepen. Elke week is één van die ploegen aan de beurt. Alleen in de vierde week van de maand werken we niet.”

Het initiatief begon zo’n twaalf jaar geleden. “De gemeente benaderde ons destijds omdat er bezuinigd moest worden,” vertelt Wouter van Boggelen, voorzitter van de dorpsraad van Keldonk. “Het onderhoud van de groenperkjes zou minder worden en de kwaliteit zou omlaag gaan. Toen dachten we: kunnen we het niet gewoon zelf doen?”

Dat idee sloeg aan. Een groep vrijwilligers was snel gevonden. “We krijgen dezelfde vergoeding die de gemeente normaal aan een bedrijf zou betalen,” legt Wouter uit. “Doordat het nu vrijwilligerswerk is, komt dat geld ten goede aan het dorp.”

De dorpsraad krijgt jaarlijks ongeveer 3000 euro van de gemeente Meierijstad. “Een deel gaat naar materiaal, maar de rest besteden we aan andere doelen in het dorp. Zo zijn er bankjes geplaatst en hangen er bloemen aan de lantaarnpalen.”

In het dorp, dat zo’n 1200 inwoners telt, zijn veel mensen actief als vrijwilliger. “Mijn buurman haalde me een paar jaar geleden over om hier te komen schoffelen,” vertelt Piet van Heugten met een glimlach. “Ik ben eigenlijk niet echt een tuinman. Vroeger mocht ik thuis niet schoffelen van mijn vrouw, want dan haalde ik alle bloemen eruit.”

“Dus toen ben ik hier maar gaan schoffelen,” lacht hij, terwijl hij druk bezig is tussen de perkjes. “Hier heb ik nog geen klachten gehad. En nu het hier goed gaat en de bloemen thuis groter zijn, mag ik het daar af en toe ook doen.”

Ook dorpsgenoot Gust Jansen geniet van het werk. “Het is niet alleen leuk om het dorp mooi te houden, maar ook voor de sociale contacten. We praten wat bij, lachen, en helpen elkaar. Het gereedschap is niet alleen om te gebruiken, maar ook om op te hangen,” grapt hij.

Na een uurtje hard werken volgt de beloning. “Dan gaan we naar het ontmoetingscentrum voor een bakje koffie, een koekje en een goed gesprek,” zegt coördinator Ad Peters. “Zo houden we niet alleen het groen, maar ook de sfeer goed in toom.”