Sprookjesachtig. Zo was de vakantie van Ron en Ilse in 2022, in Schotland. Urenlang zwierven ze door de straten van Edinburgh. In de stromende regen liepen ze door de bossen en beklommen ze rotsachtige heuvels. "We genoten. We leefden", blikt Ron terug. Spanje en Noorwegen stonden nog op de planning, maar die droom viel in duigen toen Ilse in januari 2023 besmet raakte met corona.

Door de ziekte slaapt Ilse slecht, heeft ze continu stress, pijn in haar hoofd en buik en is ze snel overprikkeld. "De huisarts zei: 'Er is geen enkele reden dat je niet beter wordt. Zit dit maar uit, het gaat wel weer over'", blikt Ilse terug. "Maar na drie maanden werd duidelijk: dit gaat zomaar niet voorbij."

Haar leven is sindsdien drastisch veranderd. "Ik kan helemaal niks meer", vertelt ze. Niet meer werken bij een ouderenzorginstelling in Teteringen, niet meer repeteren met haar koor, niet meer op stap met vriendinnen en niet meer op bezoek bij haar ouders of kinderen. "Ik sta overal langs de zijlijn. Je went er uiteindelijk aan, maar daar heb ik het heel zwaar mee gehad."

Ilse brengt haar dagen nu grotendeels door in een donkere kamer, met oordoppen in. Fysiek gaat ze achteruit, al is ze dankzij medicatie iets minder overprikkeld. "Eén aflevering Heel Holland Bakt kan ik nu hebben." Bezoek ontvangt ze hooguit twee keer per week. "Een vriendin moest sneuvelen voor dit interview", vult Ron met een glimlach aan.

De onmacht en frustratie overheersen bij Ilse en Ron. Ook de medische wereld zit met de handen in het haar, omdat er nog geen behandeling is tegen long covid. "Daarom is er geld nodig voor onderzoek", zegt Ron, die vrijwilliger is bij Stichting Long Covid.

Vanaf woensdag wandelt hij van Oosterhout naar Amsterdam, een afstand van 120 kilometer. Hij verwacht dat het een pittige tocht wordt. "Ik heb nog nooit meer dan vijftien kilometer op één dag gelopen", lacht hij.

Zondag wil Ron aankomen in Amsterdam, waar hij Anne Vroegindeweij hoopt te ontmoeten. Na een milde coronabesmetting liep zij long covid op, waar ze in 2023 het boek De achterblijvers over schreef. "Inmiddels is ze 22 uur per dag aan bed gekluisterd in een donkere kamer", vertelt Ron. "Het is nog de vraag of ze mij kan ontvangen, maar ze weet dat ik kom."

Ilse vreest dat haar hetzelfde lot wacht als Anne. "Ik ben bang dat ik steeds verder afglijd", zegt ze zacht. Toch is ze blij dat Ron met zijn wandeling aandacht vraagt voor haar ziekte. "Long covid moet net zo belangrijk en vanzelfsprekend worden als KWF Kankerbestrijding of de Nierstichting. Dan kunnen ze écht het verschil maken."

Ron knikt. "Geld voor onderzoek is nodig om mensen als Ilse en Anne hun leven terug te geven." Het streefbedrag van vierduizend euro heeft hij inmiddels behaald met zijn actie Ron's 120.