“De propellerbladen die aan het motorblok bevestigd zitten, liggen ernaast”, schetst Corine de schade aan het oorlogsmonument, dat op de kruising van de Weeresteinweg en de Grotewaardweg in Werkendam staat. Twee stalen klaprozen zijn verbogen: “Ik schrok ervan, maar het kan gelukkig hersteld worden.”

De grootste klap was dinsdagmiddag voor het monument. De vrachtwagenchauffeur is voor controle naar het ziekenhuis gebracht en maakt het naar omstandigheden goed.

Het monument betekent veel voor Corine. Afgelopen april bracht ze het boek ‘Lancaster LM508 SR-P - Over helden in de lucht, die vochten voor vrijheid’ uit. Daarin reconstrueert ze wat er in de nacht van 22 juni 1944 plaatsvond in Werkendam: een Engelse bommenwerper werd neergehaald door een Duitse nachtjager en stortte brandend neer in de Werkendamse Borcharenpolder. Aan boord acht bemanningsleden, waarvan zes de crash het overleven. Ze worden uiteindelijk krijgsgevangen gemaakt.

Eén van de bemanningsleden is sergeant John Keogh. In oktober 2014 worden menselijke resten van hem teruggevonden, tijdens de berging van het vliegtuig. Twee jaar later wordt hij herbegraven op de begraafplaats aan het Laantje in Werkendam, vlak bij zijn kameraad Thomas Duff.

“Die mannen hebben voor ons land gestreden”, zegt Corine. Het oorlogsmonument in Werkendam betekent veel voor haar. “Het dwingt respect af. Het is een mooie plek om een eerbetoon te kunnen brengen aan hen.”

Dat eerbetoon brengt ze ook in haar boek. De eerste aanzet daarvoor werd in de zomer van 2009 al gemaakt, toen ze voor de lokale krant de bewoner van de boerderij sprak waar in 1944 de brandende brokstukken van de bommenwerper op belandden. Maar het bleef toen bij dat verhaal.

Na de onthulling van het monument in 2016, begon het balletje pas echt te rollen. Corine kreeg ooggetuigenverslagen, dagboeken en foto’s in handen en vond zelfs documenten uit het krijgsgevangenkamp. Via Facebook kwam ze in contact met iemand die toegang had tot archieven met informatie over de bombardementen. “Stapje voor stapje kwam ik verder. Daardoor werd het heel persoonlijk en begon ik me af te vragen wat ik zou doen in zo’n situatie.” Haar zoektocht leidde uiteindelijk tot een 288 pagina’s tellend boek met 400 foto's.

“Ik vind het belangrijk dat dit soort verhalen bewaard blijven”, zegt Corine. Ze hoopt daarom van harte dat het oorlogsmonument in volle glorie hersteld wordt. “Dit moet vastgelegd, bewaard en doorverteld worden, want het kleurt de geschiedenis in.”