Piet ziet z’n eigen naam op een oorlogsmonument staan: ‘Dat komt binnen’
Zodra het doek van het monument afgehaald is, krijgt Piet het moeilijk. “Ik zie mijn eigen naam op het oorlogsmonument staan”, vertelt hij. “Mijn ouders verloren drie kinderen, maar kregen er na de oorlog opnieuw drie. In dezelfde volgorde: eerst een meisje en dan twee jongens. Ik ben een van die jongens. Wij kregen dezelfde namen als de kinderen die in de oorlog gestorven zijn”, geeft hij wijzend naar de naam ‘Pietje Michielsen’ aan.
De oorlog was afgelopen, maar het ging toch nog mis.”
De vier familieleden sneuvelden tijdens een bombardement van de Amerikanen. Ze wilden de vliegbasis, waar voornamelijk Duitsers zaten, aanvallen. Het gezin Michielsen, toen nog zonder Piet, woonde op een boerderij in Hulten. “Op 19 augustus 1943 vielen de bommen tussen de snelweg en het spoor. Daar stonden drie of vier boerderijen, waaronder die van mijn ouders. Mijn oma is toen met de drie kinderen naar de schuilkelder gevlucht, maar die heeft ze nooit gehaald”, vertelt Piet openhartig.
Bij de vader van Herman Smeulders uit Rijen ging het pas tegen het einde van de oorlog mis. “Het gebeurde op de dag van de bevrijding. Rijen was vrij, maar er werd nog geschoten op het vliegveld. Er stond nog een aantal pantservoertuigen en in een van die voertuigen ontplofte een granaat. Iedereen die in de buurt stond, was er geweest. De oorlog was afgelopen, maar het ging toch nog mis.”
Bij zowel Piet als Herman werd vroeger nauwelijks gesproken over het verlies van de verschillende familieleden. “Ze waren zuinig op ons”, blikt Piet terug. “Het was te moeilijk voor ze.”
Toch gingen beide mannen op zoek naar antwoorden op de vragen die ze hadden over het verleden. “Ik weet eigenlijk alleen wat mijn broers me verteld hebben”, zegt Herman. “Maar ik wilde op een bepaald moment meer weten. Toen heb ik contact gezocht met de Heemkundekring in Gilze. Daar ben ik uitermate goed geholpen.”
In vijf minuten waren mijn ouders een moeder en drie kinderen kwijt.”
Piet ging samen met zijn broer, die inmiddels ook gestorven is, op zoek naar antwoorden. “We hebben ooit nog gesproken met een oude man. Hij had het allemaal meegemaakt als 15-jarige en hij heeft ons allerlei verhalen verteld.” Dat leverde voor Piet niet alleen antwoorden op. “Hoe meer je je erin verdiept, hoe meer vragen je ook weer krijgt.”
Na een toespraak van de burgemeester onthullen de nabestaanden het nieuwe oorlogsmonument in Gilze. Herman vindt het ‘heel bijzonder en mooi’. Piet moest op het moment van de onthulling een traantje wegpinken. “Het is emotioneel”, vertelt hij. “In vijf minuten waren mijn ouders een moeder en drie kinderen kwijt. Dat komt binnen.”