Het gebeurde tijdens het plukken van ‘stoppelknollen’, dat werd gebruikt als voer voor vee. Marius kan het moment zich nog goed voor de geest halen. Na zijn werk op school als natuurkundeleraar hielp hij vaak zijn vader op de boerderij in Escharen. “We gingen van het land terug naar de boerderij. Ik pakte koffie en zag toen dat mijn ring weg was. Die moest ik zijn kwijtgeraakt tijdens het groenvoer plukken”, blikt hij terug.

Marius is nooit gaan zoeken. Hij zag het als een onbegonnen zaak. “Je weet niet waar die is gebleven. Ik had nooit gedacht dat ik hem terug zou vinden. Om met een metaaldetector te zoeken, kwam toen niet in ons op, natuurlijk.”

Stuk verderop gevonden
Wie wel met een metaaldetector het land doorzocht, is Theo Basten uit Vianen. Weliswaar op een stuk grond ongeveer vier kilometer verderop en zo'n vijftig jaar later. “Ik zoek al heel lang met een detector, maar ik had nog nooit goud gevonden”, zegt Theo.

Eens moest de eerste keer zijn. Dat was eind september. “Op die plek wordt al jaren door Jan en alleman gezocht”, vertelt hij. Toch is de ring nooit gevonden. Totdat Theo er met zijn detector overheen ging en hij een piep hoorde. ‘Jeanne 21-05-1970’, stond er in de ring die hij vond.

Hij was vastbesloten om de eigenaar van de ring op te sporen. “Er zat op de ring een kleine beschadiging, maar voor de rest was hij helemaal gaaf en duidelijk leesbaar.”

De zoektocht begon bij de kerken in Escharen en Grave. Wie weet kon iemand hem een naam geven, die bij de trouwdatum in de ring hoorde. Theo kreeg alleen niemand te pakken, dus zocht hij verder.

Speurtocht naar de eigenaar
Hij klopte aan bij de Heemkundekring van Escharen voor hulp. Speurwerk naar namen leverde niks op, dus volgde een Facebookbericht. Dat bleek succesvol. Riekie, de schoonzus van Marius, zag het bericht en belde met Marius. “Jij bent toch ooit je trouwring verloren?, vroeg ze aan mij”, zegt Marius.

Binnen een mum van tijd hing hij aan de lijn met vinder Theo. Op de foto was bewust alleen een naam en het getal zeventig in beeld. Dit om zeker te weten dat de echte eigenaar zich zou melden. “Ik zei aan de telefoon dat naast de naam ook de getallen 21 en 5 in moeten staan. Dat is namelijk de dag van mijn trouwen”, aldus Marius. Dat was ook zo, dus zat Theo dezelfde avond nog bij Marius en zijn vrouw Jeanne aan de koffie in Mill. “We konden hem vergelijken met de ring van mijn vrouw. De gravering was hetzelfde. Ik wist honderd procent zeker dat het mijn ring was.”

Hoe de ring op een ander stuk grond terecht is gekomen, is voor Marius nog gissen. Maar dat het sieraad terug is, vindt hij erg bijzonder. “In eerste instantie was ik stomverbaasd dat het nog mogelijk was”, vertelt Marius. Hij vervolgt: “Maar vooral, dat er mensen zijn die goudeerlijk zijn. Dat is misschien nog wel het mooiste aan het verhaal.”