In zijn werkplaats naast het huis buigt Jos zich geconcentreerd over zijn werkbank. Terwijl hij een nieuwe lijst maakt, vertelt hij hoe hij 47 jaar geleden in het vak rolde. “Mijn vrouw moest iets laten inlijsten, en het wachten bij de winkels duurde weken. Toen vroeg ze of ik het zelf kon proberen”, blikt hij terug.

Jos, van huis uit timmerman, begon met een klein lijstje. Al snel ontdekte hij dat het lastiger was dan hij dacht. “Het vraagt vakmanschap en de juiste materialen. Het lastige is dat je het ambacht nergens kon leren. Meestal wordt het bijgebracht van vader op zoon.”

Omdat Jos ‘niet stil kan zitten’, besloot hij het vak écht onder de knie te krijgen. Via een bekende kwam hij in contact met iemand die hem in enkele maanden alles leerde wat hij moest weten. Zo bouwde hij naast zijn werk als hobby in 47 jaar een kleine lijstenmakerij aan huis op.

“Ik stond hele avonden en weekenden in mijn werkplaats na mijn normale baan, omdat ik zoveel aanvragen kreeg”, vertelt Jos. Door al die opdrachten moest hij zijn manier van werken verbeteren. Vroeger sneed hij passe-partouts met een liniaal en handmesje, soms urenlang werk.

Later kocht hij een machine om dit sneller te doen. “Binnen enkele seconden is dat werk nu gebeurd. Het blijft een oud ambacht, maar dan met een moderne touch,” glimlacht hij.

In de loop der jaren heeft hij duizenden items ingelijst: van schilderijen en borduurwerken tot geboorte- en rouwkaartjes en zelfs bruidsjurken. “Het zijn allemaal spullen met persoonlijke herinneringen. Aan elk item hangt een mooi, bijzonder of verdrietig verhaal.”

Hoewel de drukke periodes voorbij zijn, krijgt hij nog steeds veel aanvragen. “In de winkel koop je kant-en-klare lijsten in standaardmaten,” legt Jos uit. “Maar vaak hebben mensen iets speciaals dat daar niet in past, of het gaat om een item met herinneringen. Dan willen ze ook een speciale lijst.”

Op zijn werkbank liggen nog een paar kleine stapels schilderijen, borduurwerk en foto’s te wachten om ingelijst te worden. Jos geniet nog steeds van zijn hobby, maar merkt dat het tijd wordt om langzaam af te bouwen. “Ik kan doorgaan tot ik 100 jaar ben, want het is geen zware arbeid", zegt hij lachend.

De Drunenaar is al jaren op zoek naar een opvolger die hij het vak kan leren, want hij wil voorkomen dat het ambacht verloren gaat. “Er is weinig interesse, waarschijnlijk omdat het onbekend is. Iedereen weet wat een metselaar of een schilder bijvoorbeeld doet. Maar een lijstenmaker? Dat is anders.”

Terwijl hij een lijst in elkaar zet, voegt hij hoopvol toe: “Het is makkelijk te leren als je een beetje handig bent. Die persoon wil ik echt tegenkomen.”