Het ongeluk in zijn jonge jaren veranderde zijn leven volledig. "Ik heb drie maanden in het ziekenhuis gelegen en achttien operaties gehad", vertelt Deen (26). “Gelukkig hebben ze mijn knie kunnen behouden. Daardoor heb ik nog genoeg mobiliteit om te kunnen motorrijden."

Motorrijden was altijd al zijn passie, en dat is nooit verdwenen. "Toen ik mijn been verloor, wist ik meteen dat ik ooit weer zou crossen", vervolgt hij. "Via een stichting ben ik in contact gekomen met mensen die me konden helpen. Uiteindelijk heb ik een aangepaste motor gekocht, mijn motorrijbewijs gehaald en ben ik weer gaan rijden. Sinds vijf jaar ben ik weer volop aan het trainen en crossen."

Dat doet Deen met een speciaal ontwikkelde prothese. "Dit is nog een concept, maar het werkt al goed", legt hij uit. "Er zit een kniebrace aan zodat mijn knie gefixeerd blijft. Ik klik met mijn stomp in de prothese, waardoor ik extra stevig vastzit. Zo kan ik veilig rijden."

Ook zijn crossmotor is aangepast. "Ik kan natuurlijk niet schakelen met mijn voet, dus dat doet een elektromagneet voor mij. Met knoppen op het stuur kan ik op- en terugschakelen. Daarnaast bedien ik het roadbook met mijn duim. Soms is dat even lastig, want alles zit op één hand, maar het went. Het rijden zelf is hetzelfde, alleen de bediening is anders."

Om zich voor te bereiden op zijn grote droom, deed Deen in oktober mee aan de Rally du Maroc, na de Dakar Rally één van de zwaarste woestijnrally’s ter wereld. "Dat was echt een grote test", zegt hij. "Het was afzien, maar ik heb de finish gehaald en dat was mijn belangrijkste doel."

Een mooie prestatie, maar gemakkelijk ging het niet. "Ik ben een paar keer gevallen en heb mijn schouder geblesseerd, een pees afgescheurd zelfs. Maar ik heb de laatste dag toch nog 300 kilometer door de duinen gereden. Op de laatste kilometer ging mijn motor ook nog eens kapot, maar met hulp van anderen heb ik toch de finish gehaald."

De ervaring in Marokko heeft hem vooral gesterkt in zijn overtuiging de Dakar Rally uit te kunnen rijden: "Iedereen zegt dat Dakar drie keer zo zwaar is, maar dat maakt me niet bang. Als er een wil is, is er een weg." Toch vraagt het fysiek veel van hem. "Na een paar uur rijden, begint mijn stomp te protesteren en dan moet ik rust nemen. Maar dat hoort erbij. Iedereen in de Dakar Rally heeft zijn eigen pijn. Dit is de mijne."

Voor Deen is het meedoen aan de Dakar Rally meer dan een sportieve uitdaging of een droom. Het is een missie. "Ik wil mensen laten zien dat er meer is dan een beperking of tegenslag. Het gaat erom wat je ermee doet. Als je iets echt wilt, kun je het bereiken."

Tot 2027 traint hij dagelijks en rijdt hij nog verschillende rally’s om zich voor te bereiden. "Ik ben er dag en nacht mee bezig. Nog een paar wedstrijden, nog meer uren op de motor, en dan ben ik klaar voor Dakar. Uitrijden is mijn doel hoor. Geen podium, geen klassement. Gewoon laten zien dat het kan."