Manou leerde twee jaar geleden pas zelf naaien, toen ze de oude naaimachine van haar oma kreeg. “Al snel wisten al mijn vrienden me te vinden,” vertelt ze lachend. “‘Kun je nog even tien emblemen doen voor carnaval, vroegen ze dan. Mensen komen écht altijd op het laatste moment, maar ik kon geen nee zeggen.”

Normaal zat Manou dagenlang alleen thuis achter de naaimachine. Nu pakt ze het anders aan. In een Bosch café zitten zaterdag meerdere vrijwillige naaisters klaar. Kiel inleveren, drankje erbij, en terwijl jij bijkletst wordt er hard gewerkt om de tientallen jasjes en kielen te vullen.

“Veel mensen brengen hun jasje naar een stomerij of naaiatelier, maar daar is het zó druk voor Elfde van de Elfde en carnaval. Dan hangen er honderden jasjes en ben ik bang dat die van mij kwijtraakt. Hier is het lekker kleinschalig”, vertelt de 28-jarige Bossche vanachter de naaimachine.

“Bij veel ateliers is het door de drukte maar de vraag of het op tijd af is. Als je je jas of kiel hier brengt, is het gewoon op tijd klaar.” En dat blijkt geen overbodige luxe.

Voor deze eerste editie werden al zo’n 150 emblemen aangemeld. Voor het laten vastnaaien van het embleem betaal je 5 euro. Het geld gaat naar het gebruik van de spullen en een volgend evenement. Manou verdient er dus niets aan.

Sommige bezoekers komen met één embleem, anderen met een hele stapel. Een van hen is geboren en getogen Bosschenaar Daan (35). Hij komt met elf emblemen die allemaal op zijn jas moeten. “Ik kan het zelf niet en elk jaar was ik te laat om naar een atelier te gaan waar ze ze voor mij opzetten. Dus de afgelopen vier jaar heb ik geen enkel embleem op mijn jas gehad. Fijn dat het hier nu kan en dat het op tijd klaar is voor de Elfde van de Elfde.”

Bezoeker Rowan (30) komt met twee jassen: één van haarzelf en één van haar vriend, die voor het eerst als echte Oeteldonker carnaval gaat vieren. “We hebben elkaar vorig jaar ontmoet tijdens carnaval in Den Bosch. Toen had hij een kiel van iemand geleend. Maar voor de Elfde van de Elfde vond ik dat hij zelf een kiel moest kopen met persoonlijke emblemen”, vertelt ze.

“Voor veel Bosschenaren is de kiel meer dan een kledingstuk. Ik wilde er vroeger écht geen hebben, want ik kom officieel uit Boxtel. Maar nu vind ik het hartstikke leuk. Elk embleem vertelt een verhaal van een café, een evenement of een persoonlijke herinnering.”

De 67-jarige Jetty schuift aan achter de machine. Ze is een van de vrijwilligsters die de emblemen vastzet. In haar hele leven naaide ze al honderden carnavalsemblemen op kielen en jasjes. “Vroeger bij het naaiatelier waar ik werkte was het rond carnaval altijd extra druk,” vertelt ze. Toch ziet ze een groot verschil met vroeger.

“Het is tegenwoordig zó druk geworden tijdens carnaval in Den Bosch. Iedereen wil erbij horen en een kiel dragen. Dus ook iedereen wil op tijd die emblemen erop”, vertelt ze terwijl ze druk bezig is met een kiel.

Het evenement was dit jaar eenmalig, maar door de grote vraag staat de volgende editie alvast gepland. Vlak voor carnaval. “Dit was een soort test,” legt Manou uit. “Maar mensen vragen nu al of we het elk jaar gaan doen. Want het is gezellig, maar mensen vinden het vooral makkelijk dat ze het zelf niet hoeven doen.”