Drie politieauto’s scheuren met loeiende sirenes door de binnenstad van Den Bosch, op een zomerse namiddag. In colonne racen ze over de rotonde, op weg naar een melding. “Er is een vrouw met een mes naar buiten gelopen,” zegt agent Brian terwijl hij zijn auto door de smalle straten van een woonwijk stuurt.

“Ze wil de buurvrouw neersteken”, vult collega Danny aan vanaf de bijrijdersstoel. De politieauto voor hen schiet met hoge snelheid de straat in, Brian volgt. “Het kan serieus worden, ze hebben al jaren ruzie,” vertelt Danny.

Omroep Brabant keek afgelopen zomer mee met zes agenten van de politie Den Bosch. Tijdens de patrouilles vertellen ze wat ze meemaken, waar ze tegenaan lopen en waarom ze dit werk doen.

“Ik wil in ieder geval alle omstanders hier weg hebben,” roept Danny in zijn portofoon. Voor het huis van de vrouw met het mes staat inmiddels een groep buurtbewoners: mannen in korte broeken en slippers, kinderen en een mevrouw in een scootmobiel. “Even naar achteren allemaal! Naar achteren!”, schreeuwt hij terwijl hij de menigte wegmaant.

De deuren en ramen van het huis zijn potdicht. “We wachten op de hondengeleider”, zegt Brian, terwijl een paar omstanders de situatie filmen. “Dan kunnen we met schild, en misschien met honden, naar binnen.”

“Ja, dan moet je keuzes maken,” vertelt Danny. “Die vrouw zit binnen opgesloten, rolluiken naar beneden, gordijnen dicht.”

Hij werkt al jaren als wijkagent in Den Bosch. “Ik wilde vroeger profvoetballer worden,” zegt hij met een glimlach. “Na mijn hbo-opleiding dacht ik: ik wil iets anders dan alleen maar achter een bureau zitten.”

Toen er een vacature bij de politie vrijkwam, twijfelde hij geen moment. “Ze noemen me wel eens een straatrat in uniform, dat klopt ook wel”, zegt hij met een brede, ondeugende glimlach. “Ik ben opgegroeid in Nijmegen, in een achterstandsbuurt. Als jonge gast heb ik van alles gezien. Ik ken de taal van de straat, ik weet wat die mensen meemaken.”

“Hoe is het?” Danny loopt naar een man in een gele zwembroek in de menigte en geeft hem een hand. “Ja, ook goed jongen.” Na jaren op straat kent hij bijna iedereen. “Ik ben nu wijkagent en heb veel met jongeren gewerkt. Dat doe ik het liefst.”

Dan gaat de deur van het huis open. “Handen laten zien! Handen laten zien!” roept Brian. “Omdraaien! Anders gebruik ik de taser!", schreeuwt een andere agent. De vrouw tiert nog even, maar verzet zich niet. Ze wordt in de boeien geslagen en op haar blote voeten naar de politieauto gebracht.

“En heel die kutbuurt staat hier te kijken!” schreeuwt ze, terwijl de agenten haar afvoeren.