Stoepkrijtsoap in Breda: Rianne krijgt boete, Dolle Mina’s niet
Rianne (39) zet zich al langer in voor betere openbare toiletten in Breda. Door haar ziekte MS weet ze hoe lastig het is als je plots een wc nodig hebt en er geen in de buurt is. “In Breda waren maar 66 openbare toiletten, en dat is veel te weinig voor zo’n grote stad,” zegt ze. Via het project PLEE-list Breda werkt ze eraan om dat aantal op te schroeven naar 200, waarvan 40 rolstoeltoegankelijk.
"De ironie wil dat de gemeente de toiletten subsidieerde waar ik de pijlen heen tekende."
Tijdens de Week van de Toegankelijkheid stond op 11 oktober op het Kasteelplein zelfs de eerste mobiele 'Changing Places unit' van Nederland, een mobiel toilet voor mensen met een beperking. Om voorbijgangers en rolstoelgebruikers de weg te wijzen, spoot Rianne samen met haar man in het Valkenbergpark met milieuvriendelijke stoepkrijtverf pijlen op de stoep richting het toilet.
“We deden niemand kwaad en de verf gaat er na een regenbui alweer af, maar binnen een uur kwam de politie,” vertelt ze. “Ze vroegen of we een vergunning hadden. Toen we zeiden van niet, kregen we meteen een boete.”
Het is de vraag of je wel een vergunning nodig hebt, want stoepkrijten lijkt toegestaan, mits je het alleen op de stoep doet en niet op objecten of gebouwen. Rianne is vooral verbolgen omdat de Dolle Mina’s enkele weken later in het Valkenbergpark met dezelfde krijtverf feministische leuzen spoten, maar géén boete kregen. De groep werd wel aangesproken door handhavers, maar kwam er met een waarschuwing vanaf.
“Wij deden het alleen op de stoep, en zij ook op prullenbakken en het stadhuis. En wij krijgen de boete. Dan denk je: meten ze met twee maten? Het voelt als willekeur.”
"Net als de Dolle Mina's strijden wij voor meer gelijkheid en begrip."
Toch benadrukt Rianne dat ze de Dolle Mina’s niets verwijt. Sterker nog, ze draagt hun actie een warm hart toe. “Ik vind het geweldig wat zij doen. Ze vragen aandacht voor de veiligheid van vrouwen, en dat is net zo’n belangrijk maatschappelijk onderwerp als toegankelijkheid. We strijden allebei voor meer gelijkheid en begrip.”
Rianne heeft inmiddels bezwaar aangetekend tegen de boete. “Volgens de regels mag stoepkrijten zolang het geen reclame betreft en geen gevaar oplevert. Wij voldeden daaraan. De ironie wil dat de gemeente de toiletten subsidieerde waar ik de pijlen heen tekende. En dan geeft de politie mij een boete.”
De stoepkrijtsoap in Breda lijkt daarmee dus nog niet voorbij. Want hoewel de pijlen allang door de regen zijn verdwenen, blijft de discussie over handhaving en boetes springlevend.
