Op de Elfde van de Elfde worden de nieuwe Prins en zijn gevolg bekendgemaakt. Vaak zijn dat mannen. Al jaren leidt dat tot discussie: moeten er niet meer vrouwen aan de carnavaleske top komen? In Tilburg zit sinds november 2023 een vrouw in de raad, maar lang niet overal is dat vanzelfsprekend.

Emancipatie als gevolg
In Den Dungen was de vrouwenraad juist een noodgreep. "Het moest radicaal anders, en om te laten zien dat we het echt meenden, draaiden we alles om," vertelt Marcel. De mannelijke raad werd een raad van elf vrouwen – en dat is twintig jaar later nog steeds zo.

Marcel is zich bewust van de discussie over emancipatie binnen carnaval, maar benadrukt dat het in Krabberdonk niet om politiek ging. “Het moest niet, we vonden het gewoon leuker”, zegt hij. “Maar emancipatie is er wel een gevolg van geworden. Het verandert hoe mensen naar vrouwen in zo’n rol kijken.”

De kouwe kant
Gemma Granaat, voorzitter van het Kollege van Raadsleden, straalt. “We vallen op als we ergens binnenkomen. Waar andere raden in donkerblauw lopen, komen wij binnen met boas in de driekleur en veel glitter. Je hoort het geroezemoes altijd even stilvallen", lacht ze.

De vrouwenraad telt veertien leden, zodat er altijd elf beschikbaar zijn. Na drie jaar moeten de dames stoppen. Gemma zit in haar laatste jaar. “Als je weet dat het maar drie jaar is, zeg je makkelijker ja.”

Gemma krijgt vaak de vraag hoe ze het met de kinderen doet als ze fulltime met carnaval bezig is. "Daar zijn onze mannen voor", zegt ze stellig. "Onze partners noemen zich ‘de Kouwe Kant van het Kollege’ en zij zijn de hele carnaval verantwoordelijk voor de kinderen."

De Kouwe Kant gaat vaak mee naar evenementen. "Zo zien wij onze kinderen toch regelmatig," lacht Gemma. Na de drie jaren sluiten de vrouwen die aftreden zich aan bij de Kouwe Kant. "Zo blijven we ook daarna actief met carnaval."

Verbinding in een dorp vol nieuwkomers
Volgens Marcel integreren nieuwe Dungenaren sneller sinds deze ‘nieuwe’ carnaval bestaat. "Een raad van vrouwen straalt openheid uit."

Er komen de laatste jaren veel nieuwe inwoners uit de stad naar Den Dungen. “In een dorp is het soms lastig aansluiting vinden,” zegt Gemma, die drie jaar geleden verhuisde. “Dankzij de raad ben ik ingeburgerd. We nemen geen vriendengroepen aan, maar individuele mensen. Zo leren vrouwen elkaar kennen en ontstaat vanzelf een nieuwe vriendengroep.”

Voorbeeld voor andere dorpen
Marcel is duidelijk: dankzij de vrouwenraad, nieuwe feesten zoals het Krabberfest en de ommezwaai van twintig jaar geleden is de Krabberdonkse carnaval gered. Den Dungen ligt letterlijk in de schaduw van Oeteldonk. “Het is een beetje Asterix en Obelix tegen de grote wereld," lacht Marcel. “Maar we merken dat de jeugd steeds vaker ook een dagje terugkomt.”

Dat andere dorpen nog moeite hebben met een vrouw in de raad of als Prinses, verbaast Gemma. “Ik vind het niet meer van deze tijd”, zegt ze. “Carnaval gaat over samen vieren. Dit zou niet bijzonder moeten zijn, maar normaal.”

In Krabberdonk is er nu een mannelijke prins met een vrouwelijk gevolg, maar een vrouwelijke prins is zeker niet uitgesloten. “Laat maar komen, die prinses!” zegt Gemma vastbesloten. Ook Marcel ziet het wel zitten: “Dungense carnaval draait om vernieuwing. Hokjesdenken en onmogelijkheden? Dat doen ze maar in de grote steden,” zegt hij met een knipoog.