"Het gezin waarin ik ben opgegroeid kwam na mijn moeders herseninfarct onder grote druk te staan", vertelt Twan Mensen. "En ook in mijn eigen gezin was de zorg die ik samen met mijn vader en zus droeg voor mijn moeder merkbaar."

Twan’s vader werkte destijds in het theater en was ’s avonds vaak weg. "Overdag was er vaak begeleiding en zorg voor mijn moeder, maar ’s avonds en in het weekend waren wij als gezin verantwoordelijk voor haar."

Jaren later, als er geklust moet worden in zijn ouderlijk huis, komt zijn moeder tijdelijk bij hem wonen. "In het huis waar ik met mijn gezin woon, was een kamer vrij en omdat ik om de hoek woonde bij mijn ouders, was het ideaal", legt Twan uit. Zijn vader bleef op de eerste verdieping van het huis wonen, terwijl zijn moeder tijdelijk bij zijn gezin introk. Maar zijn moeder ging uiteindelijk nooit meer weg.

Het gaf Twan ook rust. "Ik hoefde niet de hele tijd op en neer en kon gewoon horen dat mijn moeder wakker was en haar helpen." Toch was het ook zwaar voor Twan en zijn gezin. "Ik was vanaf jongs af aan bezig met de zorg voor mijn moeder die deels verlamd was geraakt en niet goed kon praten. Zij kreeg veel hulp als patiënt, maar voor mij als zoon en mantelzorger was er geen ondersteuning beschikbaar." Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat zorgde Twan voor haar. "In totaal heb ik 22 jaar voor haar gezorgd, waarvan ze 13 jaar bij mij heeft gewoond."

Het gevolg was dat Twan overbelast raakte. "Ik voelde me niet serieus genomen. Ik had al zo vaak gevraagd om hulp bij alles dat ik meemaakte, maar die kreeg ik niet." De frustraties liepen soms zo hoog op dat hij tegen haar schreeuwde. "Als dezelfde vragen en problemen steeds terugkomen, raak je gefrustreerd. Probeer dan maar eens rustig te blijven."

Op een dag gaat het echt mis en geeft hij zijn moeder een schop. "Dat had nooit mogen gebeuren. Het is echt niet oké", zegt Twan. Zijn moeder liep een klein sneetje op dat later ging ontsteken. Hiervoor moest ze worden opgenomen in het ziekenhuis. "Ik schaamde me kapot."

Eenmaal weer thuis wist Twan dat er iets moest veranderen. Hulp vond hij uiteindelijk bij het Expertisecentrum Familiezorg in Tilburg. "Daar zijn wij als gezin echt geholpen en begeleid." Toen dit centrum in 2022 ophield te bestaan, besloot Twan samen met iemand anders het werk voort te zetten. Nu gebruikt hij zijn eigen kennis en ervaring om andere mantelzorgers te ondersteunen.

Hoewel het soms erg zwaar was, ziet Twan de tijd dat zijn moeder bij hem woonde als waardevol. "We hadden vanaf jongs af aan een goede band. Die is er altijd geweest."