Typisch voor de Tunesiër Lotfi H. (41) uit Kaatsheuvel was dat hij vrijdag niet kwam opdagen in de rechtbank in Breda. Net voor de zitting had zijn advocaten allemaal stukken gestuurd, waaruit zou blijken dat hij bij zijn stervende vader in Tunesië moest zijn, in het Frans. Maar de rechtbank veegde het verzoek om uitstel van tafel en behandelde zijn zaak dus zonder Lotfi H.

Typisch, omdat het dossier behalve enorm veel geweld vooral ook liet zien dat Lotfi zich niets aantrekt van instanties in Nederland. De man staat al jaren bekend om huiselijk geweld, maar wil daar met niemand over praten. Hij vindt dat hij niks fout heeft gedaan.

Nog zorgwekkender is dat de Poolse vrouw van Lotfi ook ieder contact met instanties weigert. De officier van justitie maakt zich daarover dan ook grote zorgen. Zij ziet een relatie waarin de vrouw sterk afhankelijk is en gewoon bij haar man blijft, ondanks alle huiselijk geweld. “We zien dat vaker”, constateerde de officier. “We hebben geen hulp nodig, het gaat prima, denken ze. En dat is typisch in zaken van huiselijk geweld."

Maar Lotfi mag ontkennen wat hij wil, zijn dossier liegt er niet om. Lotfi zou zijn vrouw al langer hebben mishandeld, maar dat werd erger toen hij vorig jaar zomer dacht dat zijn vrouw een relatie met een vrouw van haar werk had. De rechter somde de ene gruwelijke situatie na de andere op: hij sloeg haar, gooide spullen, zoals laptop en telefoons kapot, vernielde haar kleren, gooide een mes naar haar, trok haar aan haar haren over de grond, schoor stukken haar af, schopte haar, drukte een sigaret op haar uit, hield een aansteker bij haar rug, beet haar en brak haar neus. Ook werd ze regelmatig uit huis gezet en mocht ze pas terugkomen als H. dat goed vond.

Ben jij geïnteresseerd in rechtbankverhalen? Abonneer je dan op onze podcast en mis niks over criminaliteit en rechtszaken in Brabant.

Na haar vlucht naar de barbershop werden 35 letsels over haar hele lijf geconstateerd. De officier had nagedacht over een straf en zag dat het onmogelijk is om de man te bereiken, laat staan te veranderen. Dus koos ze voor een ‘kale’ celstraf van een jaar als eis.

“Dit is nou zo’n zaak, waarvan mensen over een tijdje zeggen: waarom greep niemand in?”, schetste de officier het grootste probleem. Want, zo legde ze uit, er valt niet in te grijpen als twee mensen totaal niet bereikt kunnen worden en alles zich afspeelt achter de voordeur. En als dit huiselijk geweld dan ooit uitgroeit tot een femicidezaak hebben instanties daar dus niks aan kunnen doen, was de conclusie.

Ook twee deskundigen legden uit dat ze alles hadden geprobeerd om de vrouw te bereiken. Er was echter geen contact mogelijk en die ene keer dat ze de deur toch opendeed, sloot ze die vrijwel onmiddellijk weer. Ook toen ze na haar vlucht werd opgevangen, luisterde ze niet naar de adviezen van bijvoorbeeld Veilig Thuis.

De vrouw is inmiddels weer terug bij haar man. Ondanks de controle, dwang en vernedering, zo zag de officier bezorgd. “De man heeft geen enkel respect voor haar en heeft ook geen enkel inzicht in zijn eigen handelen en de gevolgen.”

De uitspraak in deze zaak is op 28 november.