Goud in het land van haar grootste verlies, topatleet vertelt haar verhaal
Paralympisch kampioen Kimberly Alkemade uit Den Bosch was 8 jaar toen ze haar moeder verloor bij een busongeluk. Zelf vocht ze na het ongeluk voor haar leven. Ze had een schedelbasisfractuur en verloor haar linkeronderbeen. De traumatische gebeurtenis beschrijft Alkemade uitgebreid in haar biografie. Niet makkelijk, erkent ze: "Ik heb er vaker over verteld, maar toen ik het allemaal achter elkaar las in mijn boek, kwam dat hard binnen."
Over het ongeluk is Alkemade heel open in haar biografie ‘De sprint uit de schaduw’, die deze donderdag verschijnt. Het gezin Alkemade is in 1998 op weg naar hun vakantiebestemming in Salou, als het op een Franse snelweg helemaal misgaat. De bus waarin zij zitten rijdt tegen drie stilstaande bussen. Kimberley vliegt uit het raam en haar moeder overlijdt daar op de snelweg.
Het gezin krabbelt in de jaren daarna op. Dit mede dankzij tante Jolanda die zich over haar nichtje ontfermt. In 2019 krijgt Kimberley opnieuw een enorme klap als haar tante een einde aan haar leven maakt. Ze heeft het verlies van haar man niet kunnen verwerken.
“Ik heb inderdaad hele heftige dingen meegemaakt”, zegt Alkemade wanneer we haar vragen naar haar openheid in haar boek. “Ik heb daar vaker over verteld. Maar nu besef ik pas hoe trots ik op mezelf ben. Dat zei ik voorheen ook weleens, maar toen ik het allemaal achter elkaar las, voelde ik het pas echt.”
Tegenover de persoonlijke drama’s staat haar succesvolle topsportcarrière waarin ze uiteindelijk paralympische roem vergaart. Hardlopen komt in 2017 op haar pad door een paralympische talentendag en een jaar later zit ze, rennend met één blade, bij de nationale ploeg. In 2019 is de Bossche succesvol op het WK para-atletiek met zilver op de 200 meter en brons op de 100 meter. En al snel heeft ze één groot doel: goud pakken op de Paralympische Spelen in Parijs. Ze zegt er zelfs haar baan in de zorg voor op, om de volledige focus op het hardlopen te kunnen hebben.
Het wordt een jarenlang traject met mooie momenten, zoals wereldrecords, maar ook met lastige periodes. Uiteindelijk piekt ze op het juiste moment en verovert ze paralympisch goud op de 200 meter in Parijs. Uitgerekend in Frankrijk dus, het land waar ze op 8-jarige leeftijd iets verschrikkelijks meemaakt.
De gouden race blijkt haar laatste kunstje als topatlete. “Na Parijs heb ik geprobeerd om de topsport weer op te pakken. Maar na de piek volgde een dipje", legt ze uit. "Als ik weer nieuwe wereldrecords wilde verbreken, moest ik een nieuwe cyclus ingaan. Dat betekende dat alles voor de sport moest wijken. Je ritme is trainen, eten en slapen en dat herhaalt zich steeds." Het vuurtje is er niet meer bij haar en daarbij komt de kinderwens die zij en haar man hebben.
Inmiddels is ze over de helft van haar zwangerschap, werkt ze parttime als projectmedewerker Uniek Sporten, heeft ze haar eigen stichting Moving for Growth en is er de ambitie om van het geven van inspirerende presentaties haar beroep te maken. En ook begint het tóch weer te kriebelen op sportgebied.
"Daarom is hij denk ik met mij getrouwd, het is nooit saai."
“Nadat ik stopte met hardlopen, wilde ik onderzoeken welke sport bij me paste om fit te blijven. Ik ben gaan snowboarden en roeien", vertelt Alkemade. Beide bonden hebben haar nu benaderd met de vraag of ze verder mee wil. "Nu mis ik de topsport nog niet, maar ik sluit niets uit", zegt ze. "Een nieuw hoog doel stellen zit in me, ik wil het beste uit mezelf halen. Mijn man zegt dat je bij mij niet weet hoe het gaat lopen. Daarom is hij denk ik met mij getrouwd, het is nooit saai.”
