Terwijl een drietal vrijwilligers in de stromende regen brood staat te sorteren, wordt er donderdagochtend in de gaarkeuken van BroodNodig in Tilburg een grote pan maaltijdsoep bereid. Allemaal voor de 150 mensen die er dagelijks langskomen. Een grotere groep dan eerder en dat heeft een reden, ziet Hülya Özdemir. “Het valt op dat er een nieuwe stroom aan arbeidsmigranten is.”

Het gaat om zo’n 30 mensen die bijna iedere dag langskomen voor brood en een kop soep om ze warm te houden in de koude wintermaanden. En die hebben ze nodig ook. “De helft van die arbeidsmigranten eet niet als ze niet komen", vertelt Hülya, die ziet dat de internationale werkers elkaar ondanks alles wel willen helpen. “Die zouden hun laatste euro delen met elkaar. Ze denken ondanks hun eigen situatie nog aan de medemens. Mijn moeder zei vroeger altijd al: de armen zorgen voor de armen.”

Pleegdochter Hülya zette het werk van haar moeder Angelique en vader Gerrit Poels voort. De Tilburgse broodpater fietste jarenlang door Tilburg om brood aan de deur te hangen bij mensen die het nodig hadden. Brood uitdelen aan minderbedeelden gebeurt nu nog, maar dan vanuit De Pollepel vlak bij het Wilhelminapark. “Er komen hier dagelijks tussen de 130 en 150 mensen langs, en dat is meer dan een paar jaar geleden.”

Dat er meer mensen komen, ligt niet alleen aan het toegenomen aantal arbeidsmigranten. “Er komen ook meer vluchtelingen”, constateert Hülya. “Ik denk dat zij worden doorverwezen door mensen van het COA of door mensen die bij azc’s werken. Dat mag, want iedereen is welkom, maar ze moeten ook leren zelfredzaam te zijn.”

De drijvende kracht achter BroodNodig ziet ook dat er nu ‘andere’ mensen komen. “Vroeger was het aanbod luxer en gingen mensen wel eens weg met vier grote tassen vol brood, vlees, groenten, zuivel en fruit.”

Dat komt nu niet meer voor, waardoor er vooral mensen komen bij wie de nood heel hoog is. “Ze komen voor alleen een beetje brood en een kom soep. Zo luxe als het vroeger was, komt niet meer terug. Het is nu echt overleven voor de mensen.”

Toch delen de vrijwilligers van BroodNodig nog wel eens andere producten uit dan brood. “We hebben dagelijks zo’n duizend zakken met brood, krentenbollen en eierkoeken. Dat gaat eigenlijk bijna altijd op. Drie dagen per week proberen we iets van zuivel, beleg of groente mee te geven.”

Er zijn minder producten, onder andere omdat supermarkten ‘laatste kansen’ aanbieden en er een aantal grote leveranciers zijn verhuisd. “Dat merken wij, net als de voedselbanken. Daarom zijn we ook begonnen met een maaltijdsoep. Dan krijgen mensen misschien niet altijd vlees, groenten of zuivel, maar hebben ze toch hun dagelijkse portie gehad.”

Op dit moment komt BroodNodig nog niet in de problemen, ook al krijgt de stichting structureel minder spullen. “Het gaat in principe goed, al moeten we er wel aan trekken. Maar daar bestaat ons werk dan ook voor een groot deel uit”, zegt Hülya met een lach op haar gezicht.