Tussen de verkoolde resten van wat ooit hun thuis was, proberen Gradus en Marie Pruijmboom overeind te blijven. Hun huis, schuur en loods op het woonwagenkamp in Wouw gingen in de nacht van 26 op 27 oktober in vlammen op. Niets bleef gespaard:  geen foto’s, geen kleren en geen slaapplaats meer.  Alles is zwartgeblakerd en nutteloos. "We zijn echt álles kwijt", zegt Marie met trillende stem. "Het is een nachtmerrie waar we nog elke dag in wakker worden." 

De geur van brand hangt ruim vier weken na die ellendige nacht nog altijd stevig in de lucht. "Pas op, want alles zit los", zegt Gradus als hij het pand betreedt. Roet, verkoolde balken en ingestorte muren en plafonds. Wanneer je door het haast volledig uitgebrande huis loopt, bekruipt je een akelig gevoel.

"We zijn echt alles kwijt", vertelt Gradus terwijl hij om zich heen kijkt. "Alles is verwoest. Het is best emotioneel om hier te staan en we hebben er slapeloze nachten van. En mijn kleinkind loopt soms huilend op school rond omdat ze de brand weer voor zich ziet."

Woonwagenbewoner Gradus herinnert zich het moment dat de brand uitbrak ook nog scherp. Binnen enkele seconden stonden de vlammen overal, vertelt hij. "Ik ging naar beneden. Mijn zoon en schoonzoon probeerden de brand met een tuinslang te blussen, maar er was geen houden meer aan. Het sloeg al overal uit."

Zijn vrouw, kind en kleinkind lagen boven te slapen. Hals over kop wist hij ze naar buiten te krijgen. "Dat is ons geluk geweest", zegt hij zacht. "De brandweer liet op zich wachten en voor ons voelde dat als eindeloos." 

Sinds de brand, niet aangestoken, woont het gezin noodgedwongen een deur verder bij hun zoon. Een vaste plek hebben ze niet meer. "We slapen slecht", zegt Marie. "We kijken elke dag tegen die verbrande muren aan en dat doet pijn. Je kan gewoon niet opnieuw beginnen zolang die rommel er ligt." 

Maar tussen alle ellende door gebeurde er ook iets anders. Iets wat de familie Pruijmboom diep raakt. De woonwagengemeenschap stond massaal op. Tilburger Chris Huiskes van vereniging De Rollemanclub overhandigde zaterdag namens duizenden woonwagenbewoners uit heel Nederland een cheque van 10.500 euro. Even later overhandigde Bart Hülters van Stichting Woonwagenbelangen Breda ook nog eens 900 euro, ingezameld door langs de deuren te gaan op woonwagenkampjes in Breda.

Marie wist niet wat ze moest zeggen toen de bedragen haar werden overhandigd. "We hadden dit nooit verwacht", zegt ze. "Iedere euro, elke lieve boodschap… alles helpt. We zijn normaal niet van hulp vragen, maar dit… dit is overweldigend." 

De familie had wel een brandverzekering, maar geen inboedelverzekering. Dat is volgens Chris Huiskes bijna onmogelijk voor bewoners van een kamp. "Of het kan niet, of het is zó duur dat niemand het kan betalen", zegt hij. "En áls je verzekerd bent, wordt schade vaak niet volledig vergoed."

De actie begon daarom ook toen hij de beelden van de brand zag. "Ik zei meteen: hier moeten we iets mee. Deze mensen hebben alles verloren. Het geld is bedoeld om hen weer een start te geven. Al is het maar voor de eerste spullen." 

Ook Bart Hülters vindt het vanzelfsprekend om iets te doen. "Je moet elkaar helpen, zeker in zulke periodes. Deze mensen kenden we niet eens persoonlijk. Dat maakt de steun alleen maar mooier."

Voor Gradus en Marie voelt het alsof hun wereld is ingestort, maar dankzij de woonwagengemeenschap staan ze niet alleen. "We moeten opnieuw beginnen", zegt Marie. "Maar door alle steun lukt dat misschien toch ooit weer."