'We gaan rammen', Paul Spierings gaat voor sensatie in Dakar Rally in Sint-michielsgestel

Woestijnzand, brullende motoren, opspattende stenen en adrenaline die tot diep in de nacht blijft nasidderen. Vanaf 3 januari stort Paul Spierings uit Sint-Michielsgestel zich opnieuw in het avontuur dat de Dakar Rally heet. In een razendsnelle buggy gaat hij voor niets minder dan het podium. "Dit is geen hobby, maar een verslaving. Dit is mijn rock-’n-roll."

Van 3 tot en met 18 januari staat Spierings voor de achtste keer aan de start van de Dakar Rally, de zwaarste rally ter wereld. Dit jaar rijdt hij in de zogeheten Challenger-klasse, in een doorontwikkelde buggy die hij samen met zijn team het afgelopen jaar tot in de kleinste details heeft verbeterd. De lat ligt voor hem hoger dan ooit: niet alleen uitrijden, maar mee doen om de winst.

En dat is geen grootspraak. Spierings stond vorig jaar nog stevig in de top drie, tot mechanische pech hem vlak voor het einde uitschakelde. "We stonden op het podium, maar 240 kilometer voor de finish brak het blok", vertelt hij. "Dan zie je hoe snel Dakar je alles kan afpakken. Dat is deze rally: keihard, eerlijk en genadeloos. Dit jaar moet het anders. En vooral: beter."

De voorbereiding op Dakar Rally is voor de 38-jarige ondernemer en coureur intensiever dan ooit. Opnieuw is zijn team uitgebreid en staat dit jaar met vijf buggy's en een ondersteunende racetruck aan de start. "Alles is verdrievoudigd", zegt Spierings. "Meer auto’s, meer onderdelen, meer logistiek, meer mensen. En dus veel meer werk."

Het team bestaat niet alleen uit de rijders en navigators, maar ook uit een grote groep monteurs, ingenieurs en ondersteunende crewleden. Inclusief dus een racetruck van Egbert Wingens uit Schaijk die tijdens de etappes klaarstaat als snelle assistentie opereeert om in te grijpen bij pech. Hij zorgt niet alleen voor extra slagkracht, maar ook voor veel ervaring. "Dat is echt goud waard", zegt Spierings. "Als er iets gebeurt, kunnen we door. Dat is essentieel als je voor het klassement gaat." 

Hoewel Spierings degene is die achter het stuur zit, benadrukt hij dat het succes niet van hem alleen afhangt. "Het team is belangrijker dan ikzelf", zegt hij zonder aarzeling. "Ik kan nog zo hard rijden, maar als de jongens in het bivak fouten maken in de nacht, als er communicatie misgaat, of als één boutje blijft liggen, dan is alles voorbij. Dakar win je nooit alleen."

Het team werkt al een jaar lang aan het perfectioneren van de auto. Testen in andere rally’s, sleutelen, aanpassen, verbeteren: telkens een stapje beter. "We hebben de beste auto, nieuwe techniek, topmensen aan de schokdempers, genoeg monteurs én snelle back-up", somt hij bijna militair op. "Alles klopt. Nu moet het alleen nog gebeuren." 

Waarom iemand zich vrijwillig dagenlang door woestijn, stenen, duinen en mechanische ellende heen rijdt? Voor Spierings is dat makkelijk uit te leggen.

"Het is een kick", zegt hij. "Net als drugs, feesten, rock-’n-roll. Alleen dit is alles tegelijk: spanning, samenwerking, kracht, strijd, winnen. Dit is mijn rock-’n-roll."

Of hij wint, weet hij niet. Maar één ding is zeker: hij gaat ervoor. "De lat ligt maximaal. We gaan gewoon rammen."