Lees hier de getuigenverklaring van Indy die het Stint-ongeluk overleefde
Op 20 september 2018 werd een Stint, een elektrische bolderkar, geschept door een trein op een spoorwegovergang in Oss. Vier kinderen kwamen om het leven; een begeleidster en een vijfde kind raakten zwaargewond maar overleefden het Stint-ongeluk. In dit dossier bundelen we alle artikelen over het spoordrama in Oss, de nasleep en de daaropvolgende onderzoeken en rechtszaken.
In dit bericht lees je de onbewerkte getuigenverklaring van Indy van Hees. Zij raakte zwaar gewond tijdens het Stint-ongeluk in Oss. Haar twee zusjes Dana (8) en Liva (4) overleden door het ongeluk.
''Geachte rechters,
Mijn naam is Indy van Hees. En op 20 september 2018
veranderde mijn leven in een klap door het ongeluk.
Ik was 11 jaar, ik was zwaar gewond …..en ik verloor
mijn 2 zusjes Dana en Liva.
Inmiddels zijn we jaren verder en weet ik dat jullie
vanaf dag 1 gelogen hebben over de stint. Door de
jaren heen zijn er heel veel meldingen geweest over
situaties die gelukkig net niet verkeerd afliepen, zo heb
ik zelf een paar dagen voor het ongeluk in een stint
gezeten die stil kwam te staan op het spoor, gelukkig
kwam er toen geen trein aan. En ook hier is een
melding van gemaakt.
Waarom hebben jullie keer op keer niet geluisterd en
niet alle stints terug gehaald om ze veilig te
maken….zoals jullie nu blijkbaar wel hebben gedaan?
Was het echt nodig dat eerst 4 kinderen om het leven
moesten komen, en de bestuurster en ik zwaar gewond
raakten?
Wij moeten elke dag leven met deze beelden op ons
netvlies en met mentale en fysieke pijn , van
verwondingen die nooit meer zullen helen.
Daarin zijn we ongewild lotgenoten en hebben we niet
zoveel woorden nodig om te delen hoe dit voelt.
Tegen haar wil ik daarom nogmaals zeggen dat jij mijn
grootste heldin bent, Omdat jij koos om ons niet alleen
te laten.
Hoe pijnlijk is het dan om nog te horen dat meneer
Renzen heeft gezegd “ als ik erop had gestaan was het
niet gebeurd “ Je moet het lef maar hebben om dat te
kunnen beweren.
Er word al veel gezegd en vertelt vandaag , en aan de
ene kant zijn er niet genoeg woorden om te beschrijven
hoe groot ons gemis is, de pijn die we moeten
verdragen en het verdriet wat daarbij komt kijken.
Toch wil ik proberen om u te vertellen hoe het met mij
gaat… ik heb mijn leven moeten omgooien waar ik
nooit zelf voor heb gekozen. Ik zal moeten leven met
aanpassingen en constant afwegen of ik thuis blijf of
een dag op stap ga met vrienden, Of beter gezegd kies
ik voor een leuke dag of een week lang met pijn. De pijn
is er namelijk altijd en de neuroloog heeft me ook
vertelt dat dit nooit meer zal veranderen , Dus ik heb
geen zicht op verbetering.
Ook heeft dit nog steeds veel invloed op mijn mentale
gezondheid, ondanks de vele hulp en therapie die ik
hiervoor heb gehad. Steeds kom ik voor nieuwe
uitdagingen te staan, en word ik weer geconfronteerd
met de blijvende impact die dit op mijn leven heeft.
In de voorbereiding van deze zitting heb ik gesprekken
gehad met de officieren waarin zij mij veel verteld
hebben over het dossier, hiervan ben ik geschrokken
maar ik merkte vooral dat ik verdrietig was en heel
boos. Nog veel meer dan dat ik dacht hebben jullie
gelogen, en was de stint met alles wat er aan
mankeerde eigenlijk een ramp op de weg.
Dus door jullie nalatigheid, leugens en
onverantwoordelijkheid kon dit ongeluk gebeuren en
zijn onze levens kapot gemaakt, en jij maakt je serieus
alleen maar zorgen over je bedrijf ?
Heel eerlijk dat is het minste verlies wat ik je toewens,
Ik ben niet haatdragend , Nooit geweest ook en ik wil er
ook alles aandoen om positief in het leven te blijven
staan en me toch te richten op mijn toekomst , niet
alleen voor mezelf maar ook voor zusjes Dana en Liva
om hun door te laten leven in mij, en voor papa en
mama en mijn broertje.
Ik hoop dan ook echt na de uitspraak van dit proces het
klaar is en ik niet meer terug naar de rechtbank hoef.
Voordat ik afsluit wil ik iedereen bedanken, ik weet dat
er vandaag veel mensen aanwezig zijn die ons geholpen
hebben, direct na het ongeluk, later bij het onderzoek,
en zeker ook de officieren die ons gesteund hebben in
voorbereiding naar deze dagen in de rechtbank.
En tot slot wil ik zeggen ik hoef geen sorry meer of
medeleven van jullie;
too little, too late.''
Hier lees je alle verhalen over het ongeluk met de Stint in Oss.