Fanny kreeg een kerstkindje en moest hem begraven op oudejaarsdag in Berghem

De feestdagen zijn voor velen een tijd van vreugde en gezellig samenzijn. Maar voor Fanny van den Heuvel (57) uit Berghem zijn kerst en oud en nieuw dagen vol pijnlijke herinneringen en verdriet. Haar zoon Florian overleed kort na de geboorte met kerst en werd op oudejaarsdag begraven. “Ik word elk jaar herinnerd aan die momenten.”

Ruim twintig jaar geleden bleek Fanny onverwacht zwanger, terwijl ze een spiraal had. “Ik had buikpijn en ging daarom naar de dokter. Ik schrok toen hij zei dat ik twintig weken zwanger was”, vertelt ze. Ondanks de waarschuwing dat een zwangerschap met een spiraal risicovol was, besloten zij en haar toenmalige partner hun kindje te houden.

Alles leek goed te gaan, tot Fanny vlak voor de feestdagen ineens te vroeg weeën kreeg. Ze werd met spoed in het ziekenhuis opgenomen. “Het was een heftige tijd, maar juist de kerst maakte het extra zwaar”, blikt ze terug. “’s Ochtends kwam er een kerstkoor zingen: ‘Er is een kindje geboren op aarde’. Dat deed zo’n pijn. Je betrekt het meteen op jezelf. Ik wilde nog helemaal niet dat mijn kindje geboren werd.”

Fanny lag al bijna twee weken in het ziekenhuis toen Florian werd geboren, bij bijna 26 weken zwangerschap. “De artsen hebben niet geprobeerd om mijn kind te redden. Daar heb ik nog steeds heel erg moeilijk mee”, zegt Fanny.

Vanwege de feestdagen was er weinig personeel aanwezig. Florian zou pas dagen later medicijnen hebben kunnen krijgen die hem langer in leven hadden kunnen houden.

“Na de bevalling stonden we er helemaal alleen voor. Het personeel dat er was kon op dat moment niks voor ons doen.” Florian leefde anderhalf uur en stierf daarna op de borst van zijn moeder. “Dat moment was verschrikkelijk", vertelt ze met tranen in haar ogen.

Een paar dagen later mocht Fanny haar kindje mee naar huis nemen om hem daar op te baren. “Toen ik thuis kwam, stond er een kraamverzorgster én een begrafenisondernemer in de woonkamer. Maar daar was ik nog helemaal niet klaar voor”, vertelt ze.

Toch moest ze keuzes maken voor de begrafenis. Volgens de wet kon die niet tot na het nieuwe jaar wachten. Uiteindelijk is Florian, haar kerstkindje, op oudejaarsdag begraven.

“Ik heb hem naar zijn graf gedragen in mijn draagdoek. Zijn vader droeg het mandje waar hij in zou komen”, zegt Fanny. Ze wijst naar een foto in het boek dat op haar schoot ligt. “Het moment dat je je kind in het graf moet laten zakken, is al afgrijselijk. Op dat moment begonnen ze verderop met carbidschieten. Dat moment vergeet ik nooit meer.”

Het is inmiddels 22 jaar geleden dat Fanny’s zoon werd geboren en stierf, maar de decembermaand blijft zwaar. “Door kerstliedjes op de radio of reclame op tv lijkt het alsof iedereen vrolijk is, terwijl je zelf worstelt met herinneringen en gemis”, zegt ze. En het geluid van carbidschieten en vuurwerk brengt haar elk jaar terug naar de begrafenis. “Het doet nu iets minder pijn, maar het verdriet is elke jaar net zo groot.”

Om de periode door te komen, gaat ze jaarlijks met haar gezin naar het buitenland. “In het begin was het misschien vluchten voor de Nederlandse tradities. Maar nu niet meer. Het is een manier om de scherpe randjes van de pijn af te halen en ook fijne momenten te hebben.”

Fanny deelt haar verhaal om te laten zien dat de feestdagen voor iedereen anders zijn. “Veel mensen hebben het moeilijk of worstelen met verlies, maar durven dat niet te laten zien. Omdat anderen verwachten dat je vrolijk bent.” Ze hoopt dat mensen oog hebben voor dat verdriet en er wel over praten. “Dan wordt het makkelijker om te dragen. En daarna kun je alsnog gezellig samen zijn of op je eigen manier fijne momenten maken van de feestdagen.”